Binnenste buiten vouw ik zijn werkkleding op. Ik doe dit al jaren. Vandaag bedenk ik dat hij elke morgen eerst zijn kleding om moet keren om het te kunnen dragen. Het zijn van die kleine onbewuste dingen die je doet of niet meer doet als je elkaar te lang kent. Gelukkig zijn er andere dingen die je nog wel doet. Maar te weinig. Of is het wraak? Vandaag hangt eindelijk de was aan een waslijn te wapperen. En ik voel me zo gelukkig dat ik wel door mijn was zou willen dansen. Diepe heerlijke zucht en ik haal met graagte de lucht naar binnen, ruik het waspoeder vermengd met frisse wind. Stralend kijk ik naar mijn waslijn. Bijna bolt woest waaiend mijn wasgoed weg. Gelukkig verrichten de houten wasknijpers hun plicht, die houden de opbollende waswangen in bedwang. En ik ben zo blij dat ik zou willen vrijen, buiten in de storm onder mijn schoon te blazen was. Hij ziet mij en kijkt wanhopig. Seks?
Nee, heb ik niet gewoon mijn zin gekregen. Eindelijk een waslijn en geen doorgeroeste niet in elkaar te zetten rekken meer, die altijd dreigen uit elkaar te vallen terwijl je ze in de regen van binnen naar buiten sjouwt. En dan ook nog door een te nauwe doorgang in de bijkeuken, die vol staat met emmers, laarzen en bezems. Natuurlijk komen die allemaal van de muur vallen op het moment dat jij er net doorheen moet. Het rek raakt uit zijn voegen en je nog klamme was flikkert er af. Met modderpoten loop je zelf over de gevallen was.
Maar kijk dan toch naar die waslijn. Hoezo armoedig, geen dansje waard en hoezo geen seks?
10 reacties
LouisP · 23 mei 2009 op 17:24
Nana,
een prachtig stukje
‘Bijna bolt woest waaiend mijn wasgoed weg.’Schitterende zin!
‘wasknijpers die hun plicht verrichten’is dan weer iets minder’Dat was beter ‘doen’ denk ik.
Is het niet ‘onze’waslijn?
Louis
DACS1973 · 24 mei 2009 op 09:37
[quote]Het rek raakt uit zijn voegen en je nog klamme was flikkert er af. Met modderpoten loop je zelf over de gevallen was.[/quote]
Twee keer ‘vallen’ en ‘was’ achter elkaar vind ik ik dan weer niet zo mooi.
De uitsmijter snap ik niet zo. De eerste alinea ook niet. Wraak waarvoor?
Anne · 24 mei 2009 op 20:46
Prachtig weer, die heerlijke associaties die je met me/ons deelt, die prachtige beelden van waswangen en wolken….Kan ik me goed voorstellen, die zin onder de lakens!
Nana · 24 mei 2009 op 22:26
Tsja van die wraak die je voelt, komt voort uit het hebben van een lange relatie. En ik had inderdaad minder keer vallen kunnen gebruiken. Is ook wel weer opvallend, toch?
Mien · 25 mei 2009 op 11:13
Dit soort waslijntjes snuif ik graag op!
Mooie column.
Enne … een waslijn en sex gaat goed samen hoor.
Zie: [b][url=http://www.cinezoo.com/vhs_usate/images/Una_giornata_particolare.jpg]Una giornata particolare[/url][/b]
Wel even de politieke draad loslaten …
Mien
arta · 25 mei 2009 op 12:33
Er staan werkelijk prachtige zinnen in dit stuk, met de opbollende waswangen als absoluut hoogtepunt. Toch vind ik dit stuk wat minder dan je anderen. Het is wat warriger in mijn ogen, wat moeilijker aan elkaar gebreid…
WritersBlocq · 25 mei 2009 op 20:46
Dit is zó lekker, met name die 2e alinea. Een toonvoorbeeld van tonen door je zintuigen te uiten. Het leven is verrukkulluk!
Ciao, Pau’tje
KawaSutra · 26 mei 2009 op 02:33
Geweldig hoe jij kan genieten van jouw waslijn terwijl andere vrouwen het alleen nog maar doen voor een droger. 😉
Nana · 26 mei 2009 op 10:43
Ja de zintuigen doen het goed, het verhaal helemaal schrijven kan beter maar het thema komt wel steeds terug wie weet komt er meer was…
Meralixe · 21 maart 2011 op 22:20
”door de regen van binnen naar buiten?”
Ik plaag maar wat hoor!
Ben als nieuwkomer al beina de ganse avond van de columns van U aan het genieten.