Over en uit

Lusteloos ligt hij te wachten, stil en eenzaam, op haar.
Hij was haar kwijt, zijn lief, zijn leven zijn alles. Vanaf het begin leek het alsof ze voor altijd bij elkaar zouden zijn. Hij keek weleens om zich heen of ze gelijken hadden, paren die met dezelfde hartstocht en passie hun bestaan deelden, maar hij had ze nog nooit gezien. Nu was hij alleen en voelde elke sprankel van leven met elke ademtocht uit zich stromen. Hun eerste ontmoeting voelde zó goed en vertrouwd dat zij vanaf dat moment alles deelden. Zelfs met hun werk waren ze nooit ver van elkaar, altijd in het zicht. Waren ze klaar met werken dan leek het daarna wel feest, vrolijk en vrij dansten ze om elkaar heen terwijl het zweet van de dag van hen afspoelde.
Nu was het gedaan, over en uit, zonder bericht was zij verdwenen. Hij had de hoop om haar ooit nog terug te zien al opgegeven, het was slechts nog een kwestie van tijd tot ook hij zijn laatste rustplaats zou vinden.

Vragen jullie je ook weleens af waar die andere sok is?