Pareltjes

Als ik ’s middags de A29 oprijd richting de Hoeksche Waard, dan krijg ik altijd dat gevoel van, ik ben thuis. Altijd moet ik even naar rechts kijken als ik de tunnel uitkom.
Dan zie ik haar al liggen een beetje verscholen tussen het groen net alsof ze verlegen is. En op de dijk staan haar majestueuze bomen. Het lijkt wel alsof ze je wenken kom naar mij toe. Daar woon ik, Heinenoord. Ik noem het ook wel eens de parel van de Hoeksche Waard. Nu beginnen er misschien wel een aantal mensen te fronzen van hallo, ik vind mijn dorp ook een parel.
Dat mag, ik zie de polder eigenlijk als één groot oesterbed en in iedere oester zit een pareltje.
Maar zoals zoveel mooie dingen wordt ook onze polder bedreigd.
Grote vistrawlers liggen op de loer om hun ankers in onze klei los te laten, zodat er een groot industriegebied gebouwd kan worden samen met een extra A4 transportband die de polder nog verder kan vervuilen. De oesters zullen zich gaan sluiten en zo ook verdwijnen de pareltjes uit ons nationale landschap. Als ik een portie fijn stof wil opsnuiven dan ga ik wel naar de Europoort. Hier adem ik gewoon liever schone lucht in.

Het is zo jammer dat de dames en heren politici maar eenmaal in de vier jaar nadenken en hun beloftes de wereld ingooien. Daarna komen ze met hun wilde plannen. TNO moest maar een proefcentrum openen in de polder. De overlast zou minimaal zijn. Eens in de drie weken een proefje met een beetje buskruit.
Nu staat Elko Brinkman weer voor de tunnel. Zware industrie moet er komen. Sorry, we hebben al genoeg zware industrie. Onze zware industrie zijn de landbouwers die voor dag en dauw staan te zwoegen op hun land.
Laat ons maar genieten van onze pareltjes en als we van industrie willen genieten gaan we wel naar de overkant van de Oude Maas.
We willen het niet horen, zien en ruiken in de Hoeksche Waard.

Vanavond rij ik weer de tunnel uit en kan het dan ook weer niet laten om naar rechts te kijken.
Nu in de sneeuw is ze helemaal mooi.