Park spijbelen

‘Heb jij geleerd voor Nederlands?’ ‘Nee.’ ‘Jij?’ ‘Nee.’ ‘Ik denk dat ik het ga verknallen.’ ‘Ik heb ook helemaal geen zin om weer een uur en grote pauze te wachten voor een dat kutuurtje.’ ‘Ik ben nu uit,’ zegt Lotje. ‘Ja?’ zeg ik verbaasd. ‘Zullen we naar het park gaan?’ vraagt Lotje. ‘Dan gaan we picknicken in het park.’ ‘Oké,’ zeg ik. ‘Nee ik denk dat ik toch niet ga, dit is niet de eerst keer dat ik spijbel,’ zegt Nikki met gemengde gevoelens. ‘Zal ik me netjes ziekmelden, of nee ik blijf toch hier.’ ‘Nikki, kom gewoon mee,’ roep Lotje vanaf een paar treden benden op de trap. ‘Kom nou, voordat ik mij ook bedenkt’, probeer ik. ‘Nikki nu ga ik ook twijfelen’, zeg ik. ‘Oké ik kom’.

Tien minuten later lopen Math, Lotje, Nikki en ik op Plein 1992. Snel halen we wat eten voor de picknick in het park: stokbrood, komkommer, mayonaise, chips en Fanta Pomelo. Lotje heeft twee kleden meegenomen in haar fietstas en spreid ze op het nog enige stukje schaduwrijke gras. We kletsen en eten. Het is verschrikkelijk warm, maar wat is het hier verschrikkelijk fijn! Na een tijdje vraag ik aan Lotje: ‘Hoe laat is het?’ Ze kijkt op haar horloge. ‘Ze zijn net begonnen met het proefwerk’, zegt Lotje. We lachen om de gedachte dat zij zitten te zweten in dat warme lokaal en wij hier lekker in het park zitten. ‘Hoe vaak is onze Nederlands lerares wel niet uitgevallen?’ ‘Vandaag vallen wij een keertje uit!’ roep ik vrolijk. Lijkt me wel grappig als er op het prikbord hangt: Jetske vandaag afwezig of alle lesuren voor Jetske vallen uit. Nog beter, Jetske afwezig wegens picknickbespreking in het park. Geweldig lijkt me dat.