Ze was een keurig nette oudere vrouw. Ze werkte jarenlang bij een gerenommeerd bedrijf. Daar bekleedde zij een belangrijke functie. Ze was de goedheid zelve en een trouwe vriendin.

Maar er miste iets in haar leven. Ze zocht iets dat niet leek op degelijkheid of fatsoen. Ze wilde passie en spanning in haar kleurloos bestaan.

Net toen ze begon te geloven dat zoiets maar voor sommigen onder ons bestemd is, kwam opeens haar vriendin binnen. Ze had een lumineus idee! De ogen van de vriendin straalden en de wangen kleurden warm rood. Dit moest toch iets bijzonders zijn.

Welnu, de vriendin had een website gevonden, bestemd voor vrijgezellen om met elkaar in contact te kunnen komen. Na met enkele mannen te hebben gechat dacht ze dat ze nu wel heel goed eens de ware zou kunnen hebben gevonden.

De man wilde haar best eens ontmoeten. Maar niet in een restaurant of kroeg. En zijn huis werd momenteel grondig verbouwd.
Hij wilde wel parkeren, schreef hij. Oh wat is dat dan? vroeg ze vertwijfeld. Kom maar naar me toe, dan zie je het vanzelf, antwoordde hij en hij voegde een ondeugend icoontje toe aan zijn tekst. Ze bloosde van oor tot oor. Het klonk zo spannend en origineel.

Dus de volgende avond reed zij weg van huis in haar donkerblauwe Clio. Of het spannend was weet niemand, want sinds die dag heeft nooit iemand meer iets van haar vernomen.

Categorieën: Algemeen

NicoleS

Door veel te lezen word je een betere schrijver. Joost Zwagerman was ervan overtuigd. Ik houd van lezen maar ook van schrijven. Ik ben bij column x terecht gekomen dankzij mijn lieve vader die hier jaren columns geschreven heeft. Kees Schilder is zijn naam. Ik hoop evenveel plezier te beleven aan het schrijven als hij. Favoriete schrijvers: Gerard Reve, J.J Voskuil, Maarten 't Hart, Adriaan v Dis, Arnon Grunberg, WF Hermans, Simon Vestdijk, Louis Bordewijk en Jean Plaidy. Favoriete boek: Het bittere kruid, Marga Minco.

14 reacties

Meralixe · 13 april 2016 op 15:31

Door al die ze-tjes is het zelfs niet duidelijk gebleven wie WEG is. Is het de vrouw bij de opening van uw column of is het de vriendin van de vrouw?
Als het dan toch de vriendin van de vrouw van bij de opening van de column is waar blijft dan het nut van uw opener?
Schrijven… heerlijk maar niet altijd even gemakkelijk.
De twee columns hebben één en ander gemeen, iets geheimzinnigs, een onderdrukte sfeer. Blijven we nog lang in die sfeer?

NicoleS · 13 april 2016 op 16:01

Het grappige is dat toen u mij er op wees dat ik wel erg vaak ze gebruikte ik deze column al had verstuurd. Dus toen hij mij vanmorgen onder ogen kwam viel het mij meteen op. Ik begrijp waar u op doelt. De verdwenen vrouw was de dame met voorspelbaar leven. Ik moet zeggen dat ik achteraf gezien serieus twijfel aan mijn eigen verstand??

    Meralixe · 13 april 2016 op 16:35

    Ach NicoleS, ik durf nog al hard zijn bij mijn reacties hoor. Weet dan dat het opbouwend bedoeld is.

      NicoleS · 13 april 2016 op 16:52

      Alleen maar goed. Des te meer kan ik van u leren. U bent alleen gewaarschuwd. Ik houd van het schrijven van columns met een sinistere twist?

arta · 13 april 2016 op 16:02

Wat leuk!
De dochter van ons erelid Kees!

Je hebt een leuke verhaallijn te pakken, die erom schreeuwt uitgediept te worden!

Welkom hier!

NicoleS · 13 april 2016 op 16:06

Lieve arta, ik schaam mij echt een beetje. Want achteraf vind ik deze column zelf waardeloos ??maar al fouten makend leert men. Mijn vader is een meester in het schrijven (in mijn ogen dan he?)en ik hoop ooit zo goed te worden als hij??

    arta · 13 april 2016 op 20:00

    Niet schamen, gewoon lekker schrijven!

    Deze is sowieso beter dan mijn eerste stuk hier 🙂

      NicoleS · 13 april 2016 op 20:01

      Dankjewel. Het is mijn tweede stuk. De eerste was zondag gepubliceerd. Leuk dat je mijn vader kent??

Kees Schilder · 13 april 2016 op 16:12

Nooit schamen Nicole. En ook niet afkraken. Het is een prima column en al doende leer je.

NicoleS · 13 april 2016 op 16:17

Dank je wel pa???

Mien · 13 april 2016 op 16:21

Schilderachtig met een open eind. De vraag is nu, wat wordt er eigenlijk geparkeerd? De schrijver, de lezer of de hoofdpersoon?
In twee van je columns verdwijnen de vrouwen. Ben benieuwd naar je volgende column.

NicoleS · 13 april 2016 op 16:32

Haha Mien, ik houd van een beetje sinister. Hopelijk kunnen jullie het waarderen?

Mosje · 13 april 2016 op 21:49

Mooi verhaaltje. En of het einde sinister is? Ach, wie weet leven die man en vrouw nog wel lang en gelukkig aan een Spaanse Costa met twee lieve kindjes.
Die donkerblauwe Clio is overigens laatst uit de IJssel gevist. Peter R. beweert dat het niet om een afrekening in het criminele circuit gaat.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder