Passie

‘Haal je hier nou voldoening uit?’ is het eerste wat ik hoor als ik op mijn vrije zaterdag wakker word. Ik doe mijn ogen open en kijk recht in het gezicht van mamslief. Ze staat met één hand in haar zij en haar voet ritmisch op de vloer tikkend mij te bekijken met een denigrerende blik. ‘Mam, ik mag toch wel uitslapen op zaterdag?’, zeg ik verontwaardigd. Jammer genoeg had ik nog niet op de klok gekeken; kwart over twee ’s middags!! Mams begint een van haar beroemde preken: ‘je zusje is al naar paardrijden geweest, ze loopt nu in Amsterdam en je vader is in Limburg druk aan het werk. Wil je weten wat ik al allemaal heb gedaan?’ ‘Nee mam, het is al goed. Ik kom m’n bed wel uit.’

Met tegenzin waggel ik naar de douche. Het water klatert op m’n rug en eindelijk word ik een beetje wakker. Half drie al; mijn hele dag naar de klote. Wat had ik allemaal al kunnen doen? Ik had met een vriendin af kunnen spreken die ik al maanden niet heb gezien, ik had het hele huishouden van m’n moeder over kunnen nemen, zodat zij eens een keer kon uitslapen, ik had verdorie een last-minute kunnen boeken, dan had ik nu in een warm oord gezeten!

Opeens besef ik me iets: de laatste maand heb ik weinig gedaan waar ik voldoening uit haal. Mijn enige spontane actie was het invullen van een inschrijfformulier voor zangles. Dat begint echter pas op 20 februari. Verder heb ik eigenlijk bar weinig uitgevoerd. Als ik heel eerlijk tegen mezelf ben, moet ik toegeven dat ik mijn tijd meestal verdoe met surfen op het internet. Leuk om een uurtje per dag te doen, maar ik wil een hobby hebben. Een passie waar ik al mijn tijd in zou willen steken! Tijd voor actie!

Nog steeds onder de douche bedenk ik mezelf waar ik nou echt blij van word. Waar zou ik mijn passie van kunnen maken? Zingen? Ja, daar ben ik druk mee bezig, maar dat is niet iets waar ik 24/7 mee bezig wil zijn. Tekenen? Zo frustrerend! Ik word er kriegel van als iets niet wordt zoals ik het wil. Fotografie? Dan moet ik een spiegelreflecterende camera met allerlei rare snufjes kopen, een te grote investering. Fitness? Ik heb een halfjaarabonnement en ben in totaal nog maar vijftien keer in de sportschool geweest. Dat is nou echt iets waar ik geen voldoening uit kan halen: een beetje suf in een apparaat m’n benen heen en weer gooien terwijl ik naar opzwepende muziek luister en me bekeken voel.

En zo blijf ik maar nadenken over mijn o zo saaie leventje. Denken, denken, denken, maar nooit iets écht ondernemen. Dat lijkt mijn motto te worden. Misschien moet ik maar eens iets gaan doen! Gewoon gaan hardlopen met een fototoestel en een klein schetsboekje in m’n broekzak en kijken waar ik uitkom. Misschien een beetje zingen onderweg. Zo combineer ik alle dingen die ik leuk vind en doe ik er iets mee! Ik ben het zat te wachten op mijn ultieme passie. Misschien moet ik eens iets ondernemen om die passie te ontdekken!