Pieter

Het is elke avond hetzelfde. Even voor tien uur tilt meneer van Vliet zijn rechterbil op en laat een knetterende scheet. Pieter, die naast hem zit, weet wat daarop volgt. Verveeld playbackt hij met meneer van Vliet mee: ’Die moest er even uit!’ Daarna zapt Van Vliet naar Nieuwsuur.

Dit is het dus, denkt Pieter somber. Tijdens het korte leven dat mij gegund is, zal ik dit iedere avond lijdzaam moeten ondergaan. Twee dagen lang krijgt hij geen hap door zijn keel. ’Wat is er toch met je?’ vraagt Madelief bezorgd. De dochter van meneer van Vliet aait hem over zijn rug. ’Eet nou toch wat!’

Een reclame van een landelijke supermarktketen vormt zijn redding. Wanneer hij samen met meneer van Vliet wacht op het begin van Nieuwsuur ziet hij het reclamespotje voorbij komen. Ademloos kijkt hij ernaar. ’Dat wil ik ook,’ mompelt hij.

Gelukkig kan hij online auditie doen. Het enige wat hij hoeft te doen is een filmpje uploaden waarin hij laat zien wat hij kan. Als de familie van Vliet van huis is sleept hij zijn looprad voor de webcam. Rennend haalt hij de gekste capriolen uit. Hij trekt gekke bekken, tapt moppen en doet een conference.

Al snel krijgt hij een mail. ’Beste Pieter,’ leest hij. ’Wij zien in jou een groot talent. Graag nemen wij je op in onze talentenkooi.’ Vannacht vertrekt hij. Hij stopt zijn wangen vol met eten voor onderweg. Met een zacht geroepen ’hamsteréééééén’ sluipt hij het huis uit.