“Pietie Pietie… Hellup mie Hellup mie!”

Vroeger gingen we vaak op visite bij mijn oude tante in Limburg. Eigenlijk was het de tante van mijn moeder, maar voor ons was ze meer een tante dan een oudtante. Ze heette Hendrikje en haar ondeugende ogen en vriendelijke lach, waren voor ons al voldoende om een geweldig weekje lol te hebben. Wanneer je boven de rivieren vandaan komt, is het geweldig om je in het bourgondische Limburgse leven te begeven. En mijn tante maakte het feest compleet door ons mee te nemen naar het “kienen” en de “friture”

We mochten elke avond laat naar bed, en gingen onder de douche met appeltjes shampoo. Dat spul rook zo gevaarlijk echt naar echte appels, dat ik in een onbewaakt ogenblik de fles eens aan mijn mond heb gezet. Mijn tante bulderde het uit van het lachen toen ze mij met een sip gezicht zag staan, en daardoor was ik het leed al weer snel vergeten.

Tante was ook dol op tripjes maken met de auto, en daardoor gingen we vaak een dagje met haar zoon en schoondochter gingen toeren. Zo ging het ook die ene dag toen ze het plan had opgevat om samen met ons een dagje naar de Ardennen te rijden en vervolgens een bezoekje aan haar dochter op de camping te brengen. Het werd een dag waar ik tot vandaag nog steeds met een grote lach aan terug moet denken.

Bovenop een helling zag mijn tante het ideale picknick stekje en sommeerde haar zoon om de auto tot stilstand te brengen. We stapten uit de auto om het stekje te inspecteren en zij bleef zitten om te wachten op onze goedkeuring. Ineens hoorden we een gil uit de auto…. “Pietie Pietie… Hellup mie… Hellupp mie…!!!”

Aangezien mijn tante nogal een gezette dame was, en de auto niet op de handrem stond begon de auto aan de weg terug naar beneden! Haar zoon en schoondochter renden zo hard ze konden en doken beiden door de raampjes die nog open stonden. Zo konden ze net op tijd de handrem aantrekken voor er ergere dingen waren gebeurd.

Na deze angstaanjagende gebeurtenis had tante het helemaal gehad met het picknicken en stelde voor om de maaltijd maar bij haar dochter op de camping te gaan nuttigen. Toen we daar aankwamen waren we allemaal nog vol over wat er voorgevallen was. Tante kon alleen maar verlangen naar een kop koffie voor de schrik en een rustig plaatsje om even uit te puffen.

Ze plantte haar achterwerk in een linnen klapstoeltje, en voor ze er erg in had begon het doek te scheuren. Met haar benen in de lucht, waardoor wij vol zicht op haar grote witte onderbroek hadden begon ze weer te gillen “Pietie Pietie… Hellup mie… Hellupp mie…!!!”, maar ditmaal waren er 5 sterke mannen nodig om tante uit haar benarde positie te bevrijden.

Vorige week is mijn tante overleden op 89 jarige leeftijd. En tijdens de uitvaart in het mooie Limburg dacht ik weer heel even terug aan die ene dag dat we uit toeren gingen. Blijkbaar waren er meer mensen die deze dag nooit vergeten waren, want terwijl ik in gedachten weg mijmerde naar dat moment in de Ardennen hoorde ik in de verte een stem zeggen…
“Pietie Pietie… Hellup mie… Hellupp mie…!!!”