Ik werk nu zo’n kleine drie jaar bij een pizzeria als afwasser. Lang genoeg om te zien dat de zaken niet goed gaan, zoals het met de hele economie niet goed gaat. De helft van de tijd dat ik in de keuken sta doe ik gewoon niks anders dan wachten op een klant. Zo ook op een avond in februari, toch was deze avond anders dan andere keren… Het moet tien uur zijn geweest toen de ober zonder een woord te zeggen via de achteruitgang wegglipte, terwijl normaal, Italianen kennende, uitgebreid afscheid wordt genomen. Toen daarna de baas ook lucht kreeg van deze ‘verdwijning’ sprintte hij de ober driftig achterna. Ik was nu in m’n eentje in het restaurant. Ik dacht dat het onenigheidje tussen ober en baas snel opgelost zou zijn, maar toen er na tien minuten nog niemand terugkwam ben ik even snel langs de deur gelopen, vanwaar ik kwade hard pratende Italiaanse stemmen hoor. Hieruit kon ik opmaken dat het toch wel serieus was. Ik liep terug en ging weer zitten, toen plotseling de telefoon overging.
Wat nou? Normaal neemt een van de bediendes of de baas de telefoon op, ik wist dus niet of hij het kon waarderen als ik zijn telefoontjes aannam. Ik had twee keuzes: 1 ik win een klant, maar ik moet zeer waarschijnlijk m’n baas storen tijdens zijn heftige discussie, of 2 ik verlies een klant, maar ik laat m’n baas gezellig door kletsen. Ik zag beide gevallen al voor me: ‘Waarom stoor je me, je ziet toch dat ik bezig ben! Als het echt een klant is belt ie morgen wel terug’, of ‘Waarom heb je me niet geroepen? Nu verlies ik een klant.’ Ik stond dus voor een dilemma. In eerste instantie koos ik voor nummer 1: laat maar hangen die telefoon. Maar toen na drie minuten de telefoon nog over ging besloot ik op te nemen. Het was een klant die wilde reserveren, nu moest ik dus m’n baas erbij roepen.
‘GVD, je ziet toch dat ik bezig ben, je bent ontslagen!!’ Met die gedachte liep ik richting de achterdeur. Aarzelend opende ik de deur, maar ze hoorden me niet. Vol overgave stonden ze met elkaar te bekvechten, het leek wel een toneelstuk met bijbehorende overdreven gebaren. Ik kuchte een keer, ah een reactie, langzaam draaide de baas zich om. Geschrokken van mijn aanwezigheid hoorde hij mijn verhaal aan, na een korte groet richting ober liep hij met me mee en handelde het telefoontje af, vervolgens kreeg ik netjes betaald en mocht naar huis.
Maar had ik nou de juiste keuze gemaakt door de telefoon op te nemen? Erge consequenties heeft het anders niet gehad, want ik werk er nog steeds.
9 reacties
Mup · 8 maart 2004 op 17:05
Klant is koning, dus lijkt me de beste keuze. Is de ober nog bij jullie werkzaam? Leuke column,
Groet Mup.
Farfalla · 8 maart 2004 op 17:13
[quote]en pepe, je hebt gelijk, column X is echt een verslaving aan het worden. maar van schrijven zal het niet komen, khou het liever bij lezen.[/quote]
Tis er dus toch van gekomen. Erg leuk! Nog even en je bent net zo verslaafd als dat ik ben.
Goed geschreven! Je hebt echt talent hoor, ookal wil je me toch niet geloven. Je vind dat ik goed kan schrijven, maar jij had een hoger cijfer voor je Nederlandse beschouwing. En een voldoende. Ik had een onvoldoende. Zegt al genoeg.
Wanneer mijn pa een keer een paar dagen alleen thuis is deze zomer als de rest van het gezin op vakantie is, komt hij zeker weer bij deze beruchte pizzeria ‘La Salute’ eten. En deze zomer zal ik ook weer een keertje langskomen. Ik kan niet wachten op het nagerecht. Heerlijk ijs. Ik hoop dat jij dan mijn ober bent. Ga alsjeblieft door met schrijven, ookal zeg je toch dat je het niet doet. Doe het alsjeblieft wel.
Tot morgen, bij onze o zo geliefde scheikundeleraar…
Ma3anne · 8 maart 2004 op 17:25
Ik sluit me bij Farfalla aan! Doorgaan met schrijven! Leuke column!
Alles weer rustig in de Pizzeria?
feyenoord4ever · 8 maart 2004 op 18:13
[quote]Is de ober nog bij jullie werkzaam?[/quote]
ja die werkt er nog, de ober is de enige die bij de pizzeria werkt die geen familie is van de baas, is echt familierestaurant. Misschien daardoor onenigheidje
[quote]deze zomer zal ik ook weer een keertje langskomen. Ik kan niet wachten op het nagerecht. Heerlijk ijs. Ik hoop dat jij dan mijn ober bent.[/quote]
Nou, in zo’n vaart zal het niet gaan, ze hebben al genoeg obers 🙁 , maar je moet zeker een keer komen eten, gezellig.
farfalla, ik zie je morgen :kiss:
Mosje · 8 maart 2004 op 19:59
Pizza Di Lemma.
Niet groot, niet klein, precies er tussen in.
Niet duur, niet goedkoop, maar laten we zeggen een tientje.
Mwah, niet gek…. ik zou er zo een wel bestellen!
Li · 8 maart 2004 op 23:48
Gefeliciteerd met je debuut!
Leuke column met een pakkende titel. 😀
Kees Schilder · 9 maart 2004 op 08:25
Prima column.kijk uit naar de volgende
pepe · 9 maart 2004 op 08:54
[quote]column X is echt een verslaving aan het worden. maar van schrijven zal het niet komen,[/quote]
Hihi, leuk dat je dit bovenstaande niet waar kan maken. Blijf schrijven… ik zal graag lezen.
Eftee · 9 maart 2004 op 13:19
Lekker gelezen. Ik kijk ook uit naar je volgende column.