Pleidooi voor eerherstel van stomme pech

In Engeland is een driejarig kindje overleden door overvoeding. Het kind woog veertig kilo, toen het overleed aan een vervet bezweken hart. In Engeland gaan er geluiden op over het in de ban doen van junkfoodreclame en zijn de onderzoekscommissies weer eens in beweging gezet. Volendam, Enschede, commissies en praatgroepen en instanties, die heftig gaan onderzoeken waarom het gebeurd is en hoe de schuld zo eerlijk mogelijk verdeeld kan worden en vooral, boven alles, wat er aan nog meer oerwoud aan regels verzonnen kan worden om herhaling te voorkomen.

Het lijkt op een complot, de manier waarop mensen angst wordt ingepompt. De manier waarop de hele mallemolen in beweging wordt gezet, om te zorgen dat de zojuist gecreëeerde angst ook weer zo goed mogelijk weggenomen wordt door nog hogere muren, nog betere alarminstallaties, nog meer regeltjes van hoe breed je bar, hoe brandbaar je kerstboom, hoe dik je kogelvrije glas moet zijn voor je met recht mag zeggen het is nu niet meer mijn schuld, want ik heb er alles aan gedaan om te voorkomen dat het ongeluk mij en de mijnen treffen kan. Maar is je glas dan kogelvrij, komt er ineens een brief met anthrax door je brievenbus, al zit ie dan op slot. Word je post gecontroleerd, eet je een visje dat niet helemaal is wat het lijkt. Overleef je de voedselvergiftiging, overlijd je aan een longontsteking door het feit dat je het hoesten liet voor wat het was, aangezien je echt niet meer naar buiten durfde.

Controlefreakisme, iedereen heeft er wel eens last van. Sommigen proberen met onberispelijke organisatie hun leven in bedwang te houden. Anderen proberen zichzelf uit te hongeren, om zo de schijn van een maakbaar leven door een maakbaar lijf te handhaven. Velen proberen de medemens te manipuleren om zo het lot zo gunstig mogelijk uit te laten pakken. Grootmachten bewapenen zich tot de tanden, om te zorgen dat andermans wapens hen niet raken kunnen. Maar een van de allerkwalijkste vormen van de schijn van een wereld in bedwang, sluipend, heimelijk en viraal, is die van betuttelende overheid, die het mensen steeds meer afleert een eigen verantwoordelijkheid te nemen. Die mensen het idee geeft dat het nooit stomweg stomme pech is die hen treffen kan. Die het mensen leert het niet te accepteren dat het simpelweg je eigen schuld is als je je kind veel teveel te vreten geeft.