Poging mislukt

Ik heb het geprobeerd, maar het is me niet gelukt. Ik wilde een verhaal maken over de meest waardeloze date ooit. Ik wilde vertellen dat je een kutwijf bleek te zijn, dat je onbeleefd, ongezellig en lelijk was. Dat we het totaal niet met elkaar konden vinden en dat we er na het eerste kopje koffie al meer dan genoeg van hadden. Dat we, na het plaatsen van rotopmerkingen over en weer, elkaar in de haren zijn gevlogen. Dat het tweede kopje koffie over mijn broek en in jouw blouse belandde. Dat je daaropvolgend mijn auto had bewerkt met je veel te lange en vlijmscherpe nagels en dat ik je daarna iets te hardhandig terug op de trein had gezet. Dat we elkaar nog dagen dreigende sms-jes hebben gestuurd en elkaar via MSN voor rotte vis hebben uitgemaakt. Maar het is me niet gelukt.

Het leek me makkelijk om te vertellen dat onze ontmoeting een totale ramp was geweest. Ik had de smeuïge details van onze nep-bitchfight uit de doeken willen doen en dit aan mijn nichtjes willen laten lezen om ze ermee af te schrikken. Dan had ik ze kunnen vertellen, dat ik altijd gelijk heb gehad en dat je nooit moet afspreken met mensen die je via internet kent. Maar helaas, dat feest gaat niet door, omdat jij zonodig vreselijk aardig moest zijn. Ik weet dat we hadden afgesproken dat ik er een horrorverhaal van zou maken, maar je hebt het me onmogelijk gemaakt. Het is me niet gelukt.

Hoe kan ik nu lelijke dingen gaan zeggen over iemand die ik graag mag en over een ontmoeting die beregezellig was. Je liet me dan wel eerst een verdieping hoger naar je zoeken, maar zelfs dat kon ik je niet kwalijk nemen, want toen ik je dan eindelijk had gevonden, werd ik aangekeken door een bloedmooie meid met een stralende lach. Later bleek je dan ook nog eens aardig te zijn en bovenal grappig. En tot overmaat van ramp zo intelligent, dat ik mezelf af moest vragen wie van ons nu 19 was en wie 28. Nee, probeer daar maar eens een rotwijf van te maken. Sorry Chantal, ik hoop dat je het me vergeeft, maar het is me niet gelukt.