Ik moet met je praten. Dat denk ik al een hele tijd. Maar ik lijd aan acute mond- en klauwzeer wanneer het moment daar is. Eng. Ik durf niet. De stem van mijn Uber-Ich galmt door mijn bewustzijn. Maar zodra ik bij je ben verandert die stem van een Bulldog in een Shih Tzu. Die jankend in zijn mandje kruipt. En geslagen is. En uitgehongerd. En niet geborsteld. Ik kan niet met honden omgaan die zwakker zijn dan cavia’s.

Ik moet nog steeds met je praten. Dat zeg ik al een hele tijd tegen mezelf. Maar niet hardop. Wanneer ik de hond uit zijn hok laat sta ik niet in voor de gevolgen. Misschien bijt hij wel een van je vingers af. Of hangt hij ineens in je kuit. Of verscheurt je kat. Of nog erger, die hond heeft het beter bij jou en wil niet meer mee naar huis. Dus loop ik op mijn tenen langs dat hondenhok in de hoop dat hij mijn angst niet ruikt. Eng. Ik durf niet.

God wat moet ik nodig met je praten. Ik heb voor de spiegel geoefend. ‘Ik moet met je PRATEN’. Alsof we eerst iets anders zouden doen. Nee, ‘IK moet met je praten’. Wie moet er dan zo nodig óók met je praten? Ik ben snel jaloers. Wie is verdorie die mooie vrouw in die spiegel??? ‘Ik MOET met je praten’. Moeten, nou nee, subjectiviteit definiëert de mens. ‘Ik moet MET je praten’. Dat komt al in de buurt. Wij praten veel. Maar doorgaans om elkaar heen. ‘Ik moet met JE praten’. Jou, jij, u, ja jij daar. Maar ik durf nog steeds niet.

Nondeju wat moet ik ontzettend verschrikkelijk erg nodig met jou praten. Er is namelijk iets waar ik het dringend over wil hebben. De Shih Tzu in mij bibbert in zijn mandje en laat per ongeluk een plasje lopen. Zijn vacht is pluizig door het gebrek aan liefkozing. Zijn ogen staan dof en kijken rond, naarstig op zoek naar liefde. Ook zijn kleur is flets. Hij heeft hier niet om gevraagd, en voelt zich net zo hulpeloos als ik. Terwijl wij elkaar aankijken pak je de hond uit zijn mand. Hij bibbert nog wat na. Maar bijna direct ontspant het beest zich wanneer je hem liefkoost. Laat weten dat hij er mag zijn. En mooi is. En sexy. En aanraakbaar. En meteen weet jij dat het beest meer nodig heeft dan een bak voer. Je beseft hoe vrouwelijk, aantrekkelijk dat beestje is. En de man in je weet dat dat beestje behoeftes heeft. Je kunt heel duidelijk aan de lichaamstaal van het beestje zien wat het nodig heeft. Kom, we moeten praten. Nee? Je hebt aan mijn lichaamstaal al gezien wat ik wil zeggen? Mooi. Dan hoeven we niet te praten, want ik durf niet.

Categorieën: Liefde

evil-ine

Columns persen zich zo af en toe uit mijn hoofd, het is dan alsof mijn vingers een eigen leven leiden. Ik hou van schrijven recht uit mijn hart. Het is inspirerend om andermans werken te lezen. Ik hoop dan ook op mijn beurt iets toe te voegen. Wat mij doorgaans inspireert: oude thrashmetal, een goed boek van o.a. Bernlef, Sara Kroos, Dimitri Verhulst, stilte, mensen en hun verschrikkelijke menselijkheden en alle mooie pure dingen van het leven.

15 reacties

Meralixe · 25 augustus 2014 op 09:39

Column van de Maand?

:yes:

Maar he… Als ik van U was zou ik toch maar eens praten ook hoor. 🙂

troubadour · 25 augustus 2014 op 11:24

Mooi onderwerp, prachtig geschreven. De herhaling van ‘praten’ in steeds gewijzigde constructies, maakt het bijna tot een gedicht.

johnnybackseat · 25 augustus 2014 op 11:44

Poëtisch en treffend verwoord. Mooi onderwerp wat ongetwijfeld dicht bij je staat.

pally · 25 augustus 2014 op 12:38

Heel mooi geschreven, Evil-line met die originele, goed volgehouden metafoor. Mag van mij zeker CVDM worden.
Klasse!

Mien · 25 augustus 2014 op 12:43

De column spreekt voor zich. En dat is een compliment. Als er uiteindelijk gesproken wordt, in between the lines, dan wel even opletten dat het niet vervalt in [url=http://youtu.be/UIpVZO_j6AA]Spooky and Sue[/url] talk. Dat is van geheel een andere orde.

    Mien · 26 augustus 2014 op 11:51

    Nog eens terug gelezen, en ja, voor mij ook nominatie Column van de Maand. Onvindbare woorden in poëtisch proza gevat.

evil-ine · 25 augustus 2014 op 13:24

Guys… :kissblow: ik word bijna verlegen….

@Mien; grappig nummer! Maar wees niet bezorgd, er was geen vreemdgaan in het spel.

@Meralixe; er is gepraat al een tijdje geleden. Helaas wel met het resultaat dat het nu uit is. Pfff dit is tot nu toe mijn persoonlijkste column en dan ga je toch even met de billetjes bloot.

Pierken · 25 augustus 2014 op 14:28

Lekker over de top geschreven stigma. Wat mij betreft een graag gelezen binnenkomer. Ben het wel eens met de gegeven aanmerkingen. In je profieltekst staat ook nog een klein foutje. Zie tip van Mien. Welkom hier.

    Pierken · 25 augustus 2014 op 14:35

    Dacht even iets onder die van Johnnybackseat te plaatsen. Kon dit ook niet meer verwijderen 🙁 . Ken beuren, niet? Vwb jouw column Evil-ine:

    Iedere herhaling ademt jouw twijfel. Nee, die vermenigvuldigt zich, totdat je gretig gebruik kunt maken van de lichaamstaal die je in je schoot geworpen krijgt. Het kansloze zoeken naar woorden heb je hiermee mooi vertaald :yes:

      evil-ine · 25 augustus 2014 op 22:04

      Ken gebeure zekers.

      Jouw compliment laat zien dat jij echt in de kern kan kruipen van een column. Dat soort opmerkingen heb ik vaker gezien van jou, echt goed. Bedankt voor je scherpe weerslag.

Spencer · 25 augustus 2014 op 22:46

:yes:

Dees · 26 augustus 2014 op 09:24

Mooi! Mooi opgebouwd, mooi in variatie, mooi in beelden en een goede uitsmijter, je neemt de beklemming zo over als lezer.

Odette · 26 augustus 2014 op 23:21

Toen praten spreken werd, viel er nog weinig te zeggen.
(eigen spreekwoord)

Mooie column.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder