Een graag gezien buurtgenootje is niet meer. Ze was zo’n vertrouwde verschijning, dat we dat pas doorhadden toen we haar begonnen te missen. Bijna vijftien jaar lang liep mevrouw Quincy Jack Russell op vaste tijden haar rondjes.
Ze was getuige van al het wel en wee bij haar thuis en in de straat, versterkte vreugde en lenigde leed. Hoe? Door haar schrandere, levendige, aangename karakter en ongeveinsde belangstelling voor de ander. En altijd in voor een versnapering.
Je hoort weleens zeggen dat de baasjes op hun hond gaan lijken. In dit geval zou het ook zomaar andersom kunnen zijn.
Meer #BinnenDoorDenkers op https://robertbeernink.nl/
0 reacties