Het is zes uur in de ochtend en de zon schijnt niet. Het is piķkedonker. Alsof iemand het licht heeft uitgedaan. Je kent dat wel. Via zo’n touwtje boven het bed in een slaapkamer met gesloten verduisterde gordijnen.
Daar is de bus. Ik hoor het aan de deuren die zuigend open slaan. En ik ruik het aan zijn diesel. Waarvan ik nooit weet of ik het nu wel of lekker vind ruiken. Vandaag wel.
Er zit helemaal niemand in de bus. Ook geen chauffeur. Zou dit een zelf rijdende bus zijn? Een robotbus? Een rare kwibus? Vast. Totdat de chauffeur ineens opspringt vanachter uit de bus. Hoe kan dat nu? Hij ziet er wat slaperig uit. Net als ik in dromenland.
0 reacties