Rebelesbisch

Wat de hemel zal zijn, daar ben ik redelijk snel over uit gefantaseerd. Niet dat ik denk dat ik me daar niet vermaken zal, een van mijn talenten is aanpassingsvermogen en er het beste maken wat er maar van te maken valt. Maar dat zal een makkie zijn met Jezus aan mijn zij, vermoed ik. Bovendien houd ik van brood en vis en wijn en lijkt Jezus me wel een gezellige salonsocialist om eens wat boompjes mee op te zetten over de oneerlijke verdeling in de wereld die ik zojuist verlaten heb.

De hel is andere koek. Die heb ik middels dreigende vingers van betweterige dominees nog ouwerwets en gereformeerd om de oren geslingerd gekregen. Hel en Verdoemenis. Geen enkele horrorfilm kon mij zo aangenaam doen rillen als een beetje dominee in een Groningse plattelandsgemeente. Eenmaal op dreef moest ik menig King pepermuntje uit mijn verkeerde keelgat hoesten, als je zo klein bent als ik toen, vergeet je nog wel eens te kauwen en te slikken tijdens het schrikken.

Van pa en moelief hoefde ik niet zo nodig naar de kerk; groot is nog immer de verbolgenheid van mijn moeder over het feit dat ze na het zinnetje “Maar ik ben niet gereformeerd” alle welkomstbloemen van de dorpsvrouwen weer zag vertrekken, blaadjes verliezend door het schuren langs hun stijve rokken. Maar ik wilde naar de kerk. Ik zat op een christelijke school. En hoewel ik overal tienen voor haalde, scoorde ik op dat ene vak waar ik echt mijn best voor deed, nooit hoger dan een zes. Ik leerde elke psalm en elk gezang over burchten die onze God en Heren die onze herder waren (al dacht ik wel eens bij mezelf is een burcht uiteindelijk onze herder?). Maar ik kwam niet voorbij de zes, wat mijn streberbloed deed overkoken. Dus werd ik gereformeerder dan gereformeerd. Ik wist me populair te maken bij gereformeerde ouders; immers, als ze mij meenamen naar de kerk, was ik zo netjes stil en rustig, dat ik goede invloed uit kon oefenen op hun verwilderde stukken gerefotuig. Ik werd modelminigerefo. Al bleef de zes een zes.

Tot er op een kerkelijke jeugdbijeenkomst werd gesproken over homosexualiteit in de Bijbel. En dat terwijl een hele goede vriendin er net achter was gekomen dat ze lesbisch was. Dat weekend deed ik vele zaken voor het eerst. Ik werd dronken, sliep met een vrouw en schopte de hele gereformeerde façade met een flinke rebelse act de deur uit.

Lesbisch ben ik nooit geworden. Gereformeerd overigens ook niet. Al hoop ik wel dat ik niet het recht heb verspeeld om met Jezus nog eens een boompje op te zetten. Over de wereld en hoe die beter kan enzo. Maar ja, of hij het voorstel om eens en vooral af te rekenen met religie erg zal kunnen waarderen, is natuurlijk nog maar de vraag…