Stembanden van zangvogels trillen 100 maal sneller dan het menselijk oog kan trillen. Dat blijkt uit onderzoek van wetenschappers van de universiteit van Utah. Ze analyseerden geluid van in de natuur levende zangvogels en bekeken in het lab het trilgedrag van losse spieren. Zangvogelspieren trillen 250 maal per seconde. Dat is toch weer een weetje. Iets dat je tijdens de koffiepauze terloops kunt laten vallen. Al roerend in je kopje… “Zeg weten jullie trouwens dat de stembanden van zangvogels…”. Grote kans dat na deze terloops gemaakte opmerking de vragen losbarsten. “Ja, nu je dat zo zegt over die zangvogels… sneller dan het menselijk oog zeg je? Goh, dat had ik nooit gedacht. Hoe zouden ze dat nou meten? Weet je dat ook? Hebben ze daar een soort schaal voor? Iets als de schaal van Richter? Of een daarvan afgeleide schaal? Hoe zouden die trillingen zich verhouden tot andere menselijke trillingen? Zoals tremoren die optreden bij de ziekte van Parkinson. Hoe verhouden de trillingen zich tot het rillen. Is er überhaupt een overeenkomst tussen trillen en rillen? Rillen, is dat trouwens alleen aan de orde bij koude of zijn er ook andere riloorzaken? Of is het onderscheid tussen rillen en trillen vooral een taalkundige aangelegenheid?” Er ligt een groot onderzoeksterrein braak. Geen koffiepauze is ooit meer hetzelfde. Wetenschap is een mooie hobby.

Een aantal van die hobbyisten buigt zich, begreep ik, nu ook over de vraag waarom volwassen mannen en vrouwen niet in staat zijn om het onderscheid tussen groen en rood te maken. Bij de spoorwegen is dat momenteel een hot item. Er wordt teveel door rood gereden. Bij het zoeken naar oorzaken kwam men onder meer uit bij de veronderstelling dat het wel eens aan de kwaliteit van de opleidingen zou kunnen liggen. Ik schrik nergens meer van. Ik verbaas me vooral. Er zijn dus opleidingen die je trainen in het maken van onderscheid tussen groen en rood. Ik denk dat dat in ieder geval het eerste deel van de opleiding betreft. De opleiding zal modulair van opzet zijn. In het tweede deel, het deel zingeving, schijn je te leren dat er aan beide kleuren ook betekenis te geven is. Rood betekent stoppen en groen betekent doorrijden. Dan is er ook nog een derde deel. Dit is niet het meest gemakkelijke deel. Motivatie is dan ook een belangrijke voorwaarde om dit deel te kunnen volgen. Dit derde deel gaat over activiteiten. Niet over losstaande activiteiten maar over activiteiten die verbonden zijn met èn de kleur èn de betekenis van die kleur. Het gaat specifiek om de activiteit remmen en de activiteit doorrijden. De bedoeling van dit derde deel is dat je als cursist zover komt dat je een vanzelfsprekend verband kunt leggen tussen kleur, betekenis en activiteit. Hiermee leggen cursisten een belangrijke basis voor het uiteindelijk internaliseren, het je volledig eigen maken, van de stof.
De cursisten zijn na afronding van de opleiding, in combinatie met een aantal jaren praktijkervaring, uiteindelijk in staat om bij gewaar wording van de kleur rood als vanzelfsprekend de actie remmen te ondernemen. Maar ja, dat is theorie.
In de praktijk werkt het dus nog niet zo.
Dat wordt nu onderzocht.
Ik denk dat dat goed is.

Categorieën: Actualiteiten

4 reacties

SIMBA · 17 juli 2008 op 12:26

😀 Lekker cynisch!

arta · 17 juli 2008 op 20:06

😆 Erg leuk, vooral de laatste alinea! 😀

Dees · 17 juli 2008 op 21:08

Geweldig 😆

KawaSutra · 19 juli 2008 op 13:56

Prima column. 😀

Geef een reactie

Avatar plaatshouder