Rimboe

Zo eens per jaar trekken wij de rimboe in. Dan verdwijnen wij een paar weken in de eenzame woestenij van het Franse platteland, waar de zon onze fletse lichamen beschijnt en de vogels in het Frans toch veel mooier kwetteren dan thuis. Daarbij prefereren wij de ontberingen van een camping met alleen koud water…, en een kleine geiser voor die dagen waarop de geest het verliest van het zwakke gestel. Vervolgens zoeken wij een stille plek voor het opzetten van de tent, klappen de stoelen uit en ontkurken de jerrycan met streekwijn. Aaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhh…, vakantie. Niet dat wij uit principe op ‘Spartaanse’ wijze vakantie vieren. Maar het grote verschil met ons dagelijkse luizenleven brengt ons steevast weer even terug op aarde. Drie weken zonder tv, radio, krant en telefoon zorgen voor bezinning en het besef dat een mens niet veel nodig heeft om gewoon gelukkig te zijn.

Helaas zal het dit jaar niet zo gaan. Dit wordt de eerste keer met z’n drieën en gezien het formaat van onze kruipende luiervuller hebben wij besloten eens gek te doen en een huisje te huren. Nog steeds op datzelfde Franse platteland, maar van koud water is geen sprake en in plaats van piesen in een oude mayonaise-emmer flushen wij nu binnenskamers.
Kan het luxer.

Dit is niet de enige verandering die heeft plaats gevonden sinds de geboorte van K.L. Ons zorgeloze bestaan bijvoorbeeld is niet meer. Tegenwoordig maken wij ons druk om alles. Als ze maar niet aan de drugs gaat, als ze maar niet met een VVD-er thuiskomt, als, als, als… Waar ik vroeger uit zelfbescherming nog wel eens mijn schouders optrok, snijdt nu elke Palestijnse zelfmoordaanslag als een mes door mijn ziel en vervult elke extra dag met George Dobbel Joe mij met angst dat-ie herkozen wordt.

Ook allerlei vastigheden vallen weg. Gert dumpt Hermien, Vanessa scheert hoofd en Wouter en Jan Peter harmonieus op een tribune. Gekker moet het toch niet worden. O, ik vergeet de duizenden ontslagen bij KLM.

Tijd voor bezinning. Tijd voor de rimboe.