Rustig fiets ik weer dezelfde weg. De weg die ik inmiddels al heel wat jaren dagelijks bevuil met mijn stuur op wielen. Opeens valt mijn blik op een reusachtige poster die op een raam van een onschuldige bushalte is geplakt. “Wees optimistisch!” met een vol glas water. Van schrik slik ik in één keer het restant van mijn kankerstaaf door mijn gehemelte. Zonder de pijn in mijn keel te voelen, branden mijn gedachtes als een zelfdestructieve pyromaan die zichzelf in de fik heeft gestoken. Een verschrikkelijke deja vu kwam opeens naar boven. Een reclame van hooguit enkele secondes met ook weer dezelfde weerzinwekkende reclameboodschap. Reclameboodschap mijn reet. Het is niets minder dan een uitspraak van een jehova gedaante, maar dan net iets anders. Geen Jehova’s, maar optimisten dit keer. Met het eerste soort valt nog wel mee te leven, die kun je gewoon je deur uitschoppen. Maar optimisten zijn veel hardnekkiger, veel valser, veel achterbakser en veel commercieler. Zo commercieel dat ze helemaal onze straten en tv reclame blokken ermee gaan bevuilen met hun optimisme indoctrinatie. De mensenpest is uitgebroken.
En niemand die je erover hoort klagen natuurlijk, want wat is er nu beter dan meutes gehypnoticeerde, ubervrolijke tweevoeters? Voor de maatschappij een groot feest. Want hoe vrolijker de mens, hoe vrolijker hij is op school, werk of andere fabrieken en dus meer winst en des te soepeler de economie en welvaart. Teveel jongeren die te “vroeg” school verlaten, dus de oplossing was simpel: nog wat extra olie op die machines gooien en ze functioneren weer prima. Of het depressieve weer wat mensen werkloos binnen laat rotten, wat de overheid weer geld kost. Dus weer dezelfde oplossing: extra olie en daar zie je de robots weer nietsvermoedend, vrolijk aan het werk gaan.
Hoe vrolijker, hoe meer zin in seks. Meer voortplanting, meer mensen. En de maatschappij glimlacht weer tevreden. Sombere wandelende skeletten in bejaardentehuizen toveren weer een gemaakte lach op hun gerimpelde kunstgebit, zodat de kinderen weer hun maandelijkse oma en opa bezoek kunnen minderen en meer tijd overhouden om te kunnen werken bijvoorbeeld of hun geld te verspillen in één of andere nietszeggende winkel. Hoe vrolijker het humeur, hoe gezonder je lichaam. Want het blijft een feit: geestelijke gezondheid leidt naar fysieke gezondheid en vice versa. De overheid ligt in een deuk, want ook dat scheelt weer kosten.
Meer optimisten, minder zelfmoorden. Ik hoor weer iemand lachen. Scheelt weer schoonmakers die al die lijken en troep voor de trein moeten schoonmaken. Als er iemand sterft, verliest iets ook weer een student of werknemer en dus is het een verlies voor, ja je raad het al, de maatschappij. Het lijk vindt je niet meer zwalkend in supermarkten of reisbureau’s, minder inkomsten voor de overheid.
Maatschappij/Overheid of hoe je het ook wilt noemen. Het komt allemaal op hetzelfde neer: het is allemaal één pot nat. En om er niet in te verzuipen, wordt men het liefst zo optimistisch mogelijk, om de realiteit te ontvluchten. De
Liever in een denkbeeldige wereld, in een droom leven, dan jezelf confronteren met de realiteit en de rest van je leven jezelf voor de gek houden. Of de realiteit wel kennen, maar stomweg negeren. Dat is ook een optie. “Nee, er bestaan geen moordenaars, verkrachters, verslaafden, pedofielen, potloodventers, misdadigers, politici, necrofielen, asielzoekers, schizofremen, depressievelingen, criminelen, pyromanen, jehova’s, loverboys, pooiers, hoeren, terroristen, dieven, corrupte agenten, afzetters, pestende kindertjes, oorlogen, ruzies, teleurstellingen, tegenslagen, tegenwind, wervelwinden, zelfmoorden, familiedrama’s, vreemdgaan, ongelukken, incidenten, ongeluk, bedrog, bosbranden, tsunami’s, koeienpest, vogelpest, chronische ziektes, miskramen, abortussen, zwervers, kleptomanen, hongersnood, natuurrampen, milieuverontreiniging, ozonlaag, mishandeling, verraad, leugens, echtscheidingen, begravenissen, nachtmerries, martelingen, trauma’s, afwijkingen, tal van ziektes en ga zo maar door.
En achter hun rug houden ze een kruisje van hun achterbakse klauwen en sluiten hun ogen als het nieuws op tv is en weer de zoveelste ramp aankondigt met weer zoveel doden. Ze zeggen regelmatig “ach en wee” als ze dat soort realistische dingen horen uit de wereld waarin zij leven, maar het volgende moment timmeren ze weer een gemaakte glimlach op hun lege, botte grafkop en zetten ze weer hun wekker om 7 uur om weer veilig te gaan werken. Wanneer ze een poster of reclame zien met “wees optimistisch” erop, worden hun rotte tanden zichtbaar, zodat die angstaanjagende glimlach weer ontstaat en raken hun ogen weer in een trance. Blind voor de realiteit. Geketend voor hun leven.
Over een aantal uren is het weer 7 uur en staan alle robots weer op. Er wordt weer olie op gegooid en de glimlach verschijnt weer. “Wees optimistisch”. Leef in een leugen.
”Fuck you. I won’t do what they told me.”
Tot Shit
19 reacties
KawaSutra · 11 februari 2006 op 19:44
Zo. Shit komt binnen. En hoe!
Je hebt eigenlijk wel gelijk maar als we hier allemaal als zombies rond gaan lopen in dit aardse tranendal dan weet ik niet waar mijn voorkeur naar uit gaat. En wat is uiteindelijk het verschil tussen een robot en een zombie?
Mug · 11 februari 2006 op 19:50
Kom, niet zo negatief hoor! 😀
Trukie · 11 februari 2006 op 22:34
Je schrijfstijl is leuk en verrassend. Maar je onderwerp en boodschap is ……. echt Shit met een hoofdletter. 😉
Dees · 12 februari 2006 op 09:53
Genieten! Eigen(zinnig) en met een flinke sneltreinvaart op de rails gezet.
Ik vermoedde eigenlijk dat die posters een marketingcampagne zouden betreffen van de Wehkamp ofzo. Maar dat zal dan wel niet. Ga zo eens op die website snuffelen.
Outsider · 12 februari 2006 op 11:20
Beminde gelovigen, nadat wij allen kennis hebben genomen van deze levensblije visie van Shitonya vragen wij ons af: heeft zij gelijk? En het antwoord moet zijn: Ja, zij heeft gelijk. Niet voor niets is zij beïnvloed door de aartspessimistische filosoof Arthur Schopenhauer.
Zei ook niet de grote schrijver Gerard Reve, die tevens een bewonderaar van Schopenhauer is: ‘Het is rampzalig en een groot ongeluk geboren te worden en te leven.’ En de laatste woorden van Vincent van Gogh schijnen te zijn geweest: ‘Aan de ellende zal nooit een eind komen.’
Dus als Shitonya zegt: ‘Kom mij niet aan met praatjes van “Wees optimistisch” want er is veel te veel ellende in de wereld’, dan kunnen wij haar gelijk geven.
Maar, geliefde broeders en zusters, toch moet ik hier een kritische kanttekening bij plaatsen.
Want het is een halve waarheid. Als een zogenaamde optimist een column gaat schrijven en een opsomming gaat geven van alle mooie dingen in het leven, dan heeft die optimist net zo goed gelijk. Tegenover elke moordenaar, verkrachter, pedofiel enz. staan er minstens 99 fatsoenlijke, goedwillende mensen die deze misdaden niet begaan.
En ondanks alle oorlogen, armoede, natuurrampen enz. zijn er nog genoeg landen die redelijk vreedzaam en welvarend zijn.
Dus zowel de optimist als de pessimist hebben gelijk. Alleen het is maar van welke kant je het bekijkt. Daarom zou ik zeggen: bekijk het niet alleen van de ene kant, maar ook van de andere kant. Met andere woorden: Wees geen optimist, wees geen pessimist, maar wees een realist.
Anne · 12 februari 2006 op 11:53
Beste Shi-tonya (ja ik wilde toch graag een iets positievere uitleg geven aan je naam),
Al je gefulmineer ten spijt, denk ik dat jouw cynisme een farce is (en ik heb zo het vermoeden dat ik daarin niet de enige ben hier op de site). Ik zie je aan een touwladdertje bungelen, je handen blauw van het krampachtig vasthouden van de spijltjes, je ogen stijf dicht zodat je niet ziet dat je amper 10 centimeter boven de grond hangt.
Hoewel ik het zeker met je eens ben dat er in de westerse wereld heel wat robots bestaan (en aanverwante ellende) denk ik dat je het gevaar loopt er zelf een te worden als je blijft steken in die zogenaamd van cynisme druipende rol die je geneigd bent steeds weer te spelen.
Ik hoop dat je daar uit groeit en ons laat zien wat je echt beweegt.
Anne
Nana · 12 februari 2006 op 13:42
Het commentaar van Anne is goed, het is wat ik dacht bij het lezen van je column.
Alhoewel ik het zeker met je eens ben shitonya, ook ik ben allergisch voor te vrolijke mensen, krijg ik het ook benauwd van zoveel shit! Maar goed ik zong ooit schreeuwend de teksten van Nina Hagen. En misschien kan je het ook wat inkorten? Je zegt een paar keer hetzelfde. 😉
Prlwytskovsky · 12 februari 2006 op 19:00
Mijn rotte tanden zijn er in een ver verleden uit gerukt en tegenwoordig lach ik de wereld cynisch toe met glinsterende bek vol plastic. Ben ik er dan net zo eentje als je omschrijft of toch niet?
Ma3anne · 12 februari 2006 op 20:04
Shit, wat ben je toch een zuurpruim in je schrijfsels. Heerlijk! 😀
senahponex · 12 februari 2006 op 23:21
ach meestal ben ik vrolijk en dan mag sex.mijn moeder zit in een bejaardedump en ik bezoek haar zoveel mogelijk.niet alles is rozenschijn en manen geureen beetje optimisme moet toch mogelijk zijn 😀
Dees · 13 februari 2006 op 08:38
@Anne, Ja. Alleen snap ik niet waarom stukken met de schrijfster vereenzelvigd worden; ben je wat je schrijft? Bovendien, wat is er toch mis met cynisme? Geen betrokkener mens dan de cynicus.
Cynica in dit geval, eentje die ik bijzonder graag lees bovendien. ‘Farce’ is een wel heel zwaar oordeel en ik vraag me eigenlijk sowieso af of het gerechtvaardigd is iemand zo te psychologiseren aan de hand van de schrijfsels die een persoon aflevert.
Als ik dit overigens in het café had moeten plaatsen, mijn excuses 🙂
Outsider · 13 februari 2006 op 09:46
[quote]Bovendien, wat is er toch mis met cynisme? Geen betrokkener mens dan de cynicus.[/quote]
Cynisch betekent volgens het woordenboek: ‘op stuitende wijze ongevoelig, honds, aan geen eer, deugd of hogere waarde gelovend.’
Dat is dus wat er mis mee is (waarmee ik niet bedoel dat Shitonya zo is).
Dees · 13 februari 2006 op 09:54
Wel wel, meneer Outsanne, bedankt voor de opheldering!
Outsider · 13 februari 2006 op 10:16
Geen dank, graag gedaan.
Troy · 13 februari 2006 op 12:01
Poeh hé, wat een razernij weer. Helemaal Shit, altruistischer kan bijna niet 😀
En toch vind ik em weer goed geschreven..
Anne · 13 februari 2006 op 18:15
Nogmaals naar aanleiding van dit stuk, omdat het begrip cynisme blijkbaar veel betekent, op meerdere manieren, voor verschillende mensen:
Beste Dees, voor mij zijn er voor het gemak twee soorten mensen te onderscheiden. Degene die doet alsof hij cynisch is, vanuit betrokkenheid eigenlijk juist, en degene die het echt is. Voor mij behoort Shitonya tot groep 1. Vandaar ook dat ik haar cynisme een farce noem. Ik denk ook dat de woordenboekuitleg van Outsider klopt, maar dat we er in de loop der tijd hier in het westen als stijlvorm gebruik van zijn gaan maken waardoor de betekenis in de volksmond is veranderd in iets positiefs, want betrokkens, terwijl de eigenlijke betekenis dus juist het tegenovergestelde is. Maar goed, dit wordt weer een te lang verhaal, niet echt geschikt voor deze plek. Ik stuur je wel een berichtje, want over je andere opmerking wil ik ook graag iets zeggen.
Groet van Anne.
Ma3anne · 13 februari 2006 op 23:26
Effe zomaar op een rijtje: Ironie, sarcasme en cynisme als stijlfiguur.
Ironie is vriendelijke spot. In principe wordt het tegenovergestelde gezegd van wat er bedoeld wordt. Bij sarcasme is hetzelfde het geval, maar nu is het veel harder. Cynisme is nog harder dan sarcasme. Het is vaak van de situatie, soms ook van de persoon, afhankelijk of iets ironisch, sarcastisch of cynisch is.
Moeder over haar zoontje van twee jaar oud: Onze Harry is een echt boefje. (=ironie)
Leraar tegen leerling die net een 3 heeft teruggekregen voor een proefwerk: Jij hebt zeker erg je best gedaan, toen je dit proefwerk moest leren (=sarcasme).
Krijgsgevangene: De bewakers waren best aardig, ze sloegen niet elke dag (=cynisme).
Ik denk echter, dat het er niet toe doet of de schrijver een cynicus is, of die rol speelt. Hij/zij bedient zich van de mogelijkheid om zich via het schrift in cynisme uit te drukken en daar is onze Shit toevallig gewoon een kei in. 😉
Dees · 14 februari 2006 op 10:17
@ Anne, ik heb geen berichtje gezien en ik reageer toch ff verder hier. @Shit, sorry voor het off topic doordraven.
Tsja, ik denk niet dat er verwarring bestaat omtrent de begrippen, maar wil nog wel even de betekenis uit de Van Dale plukken. Aanzienlijk milder dan het hondse van het andere woordenboek.
cy·nisch (bn.)
1 een pijnlijk ongeloof in het goede aan de dag leggend
cy·nis·me (het ~)
1 wijsgerige school bij de oude Grieken
2 levenshouding waarbij men afwijzend staat tegenover idealisme of geestdrift
Waar het mij om gaat is de verwarring van het geschrevene en de schrijver, dat vind ik sowieso onterecht, zeker als daar een oordeel aan wordt gekoppeld. Verder denk ik niet dat het een kunst is om door cynisme heen te kunnen prikken. Cynisme is een vorm en een stijl en dat kan in schrijven en in leven zijn. Zo heeft iedereen zijn stijl en vorm waarmee hij zijn verschijning omgiet. Dat uit te maken voor onecht lijkt me niet zo’n kunst. Ook al is die weg niet de jouwe, dat wil nog niet zeggen dat het per definitie verkeerd is, of een farce. En als het al verkeerd zou zijn, dan moet je nog uitkijken. Je beeld te bepalen van een schrijver op basis van het geschrevene is best riskant. Zie in dat kader bijvoorbeeld eens [url=http://www.examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=3568]deze column.[/url]
Shitonya · 14 februari 2006 op 12:18
Kawa, alleen omdat ik/sommige mensen geen optimisten zijn, wil nog niet automatisch zeggen dat we daarom maar “zombies” zijn. Ik ben vaak genoeg realistisch, maar dat terzijde. En zelfs wanneer ik weer een periode pessimistisch ben, lijk ik nog verre van een zombie. Ik geniet net zoals elk ander ook nog wel van het leven, maar dan op mijn manier. Ik geloof dat de extremere versies van optimisme en pessimisme meer op zombies lijken dan hetgeen wat jij waarschijnlijk in je hoofd hebt.
Verder heeft Outsid ook wel aardig gelijk moet ik zeggen. Een optimist kan ook dingen zeggen met een kern van waarheid, maar meestal blaast hij dingen zo groot op, dat het erg ongeloofwaardig wordt voor een realist en al helemaal voor een pessimist. Er zijn ook tal van “mooie” dingen zoals een bruiloft, een geboorte ( deze 2 dingen nam ik maar van andere mensen aan ) of heel simpele dingen als een film, caberet, zonsondergang, liefde en dergelijke.
Ik ben een schrijver die “toevallig” het ietwat pessimistische ( cynische? ) gedeelte beschrijft en ik zeg ook niet dat er geen andere versies bestaan of dat ik en alleen ik gelijk heb. Ik bied gewoon mijn visie aan en het is aan de lezers of ze zich erin kunnen vinden of niet. Zo niet, kan het toch wel leuk zijn om te lezen.
Dat off topic geleuter is jullie trouwens vergeven, dat moet kunnen met Valentijn 😉
Bedankt voor de positieve berg reacties 🙂