Rock your socks off…

‘Hee slome… als je effe tijd hebt, zou je dan de grenzeloze goedheid willen hebben even deze kant op te komen?’ Slome kijkt als een botsauto, haalt zijn neus een keer op en komt mijn kant op. ‘Jaaah?’ Kristustepaard, waar hebben ze deze sufkut onder vandaan getrokken. ‘In a gadda da vida, heb je die..?’ ‘Innawaaaat?’
‘In a gadda da vida, van Iron Butterfly, heb je die? Ooit van gehoord? Nee, natuurlijk niet. Kijk maar in je pjoeter, staat er vast ergens in’

Een paar dagen eerder…

‘Smoke on the water’ – Dream Theatre, featuring Bruce Dickinson – knalt uit mijn turboaangedreven boxen aan weerszijden van mijn ppc. Het nummer is beter bekend in de originele uitvoering van Deep Purple. Wow, ‘Guitars from hell’ van Pat Travers volgt. ‘Manic Depression’ (Hendrix) door Seal en Jeff Beck. Yep… I’m having a hard-on.

Eindelijk ben ik ervoor gezwicht: mp3’s downloaden. En hoe. Al zoekende kom je allerlei nummers tegen waar je pakweg 25 jaar geleden even voor ging zitten. Muziek die, als je er in de gemiddelde platenzaak naar vraagt, je een blik oplevert die ieder vooroordeel bevestigd. Achter deze counter staat een slachtoffer van onvrijwillige lobotomie. Alleen het straaltje speeksel aan zijn of haar lip ontbreekt. ‘In a gadda da vida’ van Iron Butterfly. Of liever de versie van Slayer? Tik eens Voodoo Chile in… Shihhit, nooit geweten dat dit nummer door zoveel artiesten was gecoverd. 25 jaar geleden waren die er nog niet.

Toen ging je er wel voor zitten. Met een paar vrienden of alleen. Lp’s draaien, dagen lang. Op je kamertje. Posters aan de muur. Muziek Expressen (bestaat dat nog?) en een volle asbak op de vloer en dan op zo’n ranzig matrasje… En maar slap lullen. Geen stress aan je hoofd. Was er eigenlijk ook niet, maar toch… de dingen des levens (gebrek aan sex, drank, geld, begrip en een overschot aan erecties, puisten, ouders en kernwapens) leken en niet te dragen last in die tijd. En muziek bleek de ultieme remedie tegen alles.

Op een gegeven moment doe je dat dus niet meer. Net zoals er een moment in je leven komt dat je niet meer met Lego speelt, zo komt ook dat moment dat je geen tijd meer hebt op rustig naar muziek te luisteren. Daar heb je het dan te druk voor. En voor je het weet ben je helemaal vergeten hoe het was om te relaxen. Ja, je gaat één keer per kwartaal naar het theater of avondvullend schranzen in een haute cuisine restaurant. Tijdens de voorstelling of tijdens het eten pieker je je suf over… ja wat eigenlijk. Wat was er nou zo belangrijk aan die klant of opdracht waardoor je niet meer in staat bent van deze avonden te genieten?

Ik heb het laatst her-ontdekt. Naar muziek luisteren. Niet tijdens het werk, klussen, frunniken of wat dan ook. Gewoon ff gaan zitten (liefst hangen of liggen) en oude lp’s draaien. Of re-releases op CD. En nu dus mp3’s. Ik krijg zin om een paar gekleurde lampjes te kopen. Heeft iemand stiekum nog zo’n lichtorgel? Met een rood, geel en blauw peertje… Bel effe, neem ik mijn plaatjes en pils mee.