Haar ogen kan ik niet goed zien, het gaas belet me dat, maar toch meen ik mooie koffiebruine ogen te signaleren. Ze viel wel op toen ze de bus instapte. Alle ogen van de passagiers draaiden tegelijk haar kant op. Een wave, met alleen de hoofden. Niet elke dag zie je in Nederland een burka, het veelbesproken islamitische kledingstuk. Vooral Geert Wilders is er niet echt verzot op en pleit voor een landelijk verbod, net als in België. Met zachte stem vraagt ze aan mij of de plek naast me vrij is. ‘Natuurlijk’, zeg ik. ‘Voor een dame altijd’, en schuif enigszins meer naar het raam zodat het blauwe stoeltje vrijkomt en zij rustig en beheerst neervlijt.

Als ik rustig de bus rondkijk zie ik dat de dame in kwestie veel aandacht trekt. Op zich logisch, en eigenlijk ook weer niet. Maar we leven natuurlijk in een wereld van de grote gemene deler. Val je buiten de boot, dan val je op en pas je niet in onze maatschappij en heb je dus de praat aan je kont hangen. ‘Zie je dat. Ja, die daar in die jurk of hoe heet zo’n ding. Nou ja zeg, wat denk jij daarvan?’ Ik hoor ze niet praten want ze fluisteren zachtjes naar elkaar. Hoofdbewegingen en de gezichtsuitdrukkingen vertellen mij de woorden. En niet alleen bij dat middelbare stel voor me, dat moeite heeft om niets hardop te zeggen. Wonderbaarlijk genoeg houden ze zich in, op een lachbui na zo af en toe. Maar iedereen kijkt en staart de vrouw aan, in stilte en niemand zegt wat of durft wat te zeggen. En zij? Roerloos als een standbeeld zit ze naast me, alsof er niets aan de hand is.

Ook ik draai mijn hoofd naar links en bekijk haar van de zijkant. Toen ze tegen me sprak klonk haar stem middelbaar, lief en zacht, ja zelfs bijna erotisch. Gewoon een vrouw, houd ik me voor, laat je niet meesleuren in die negatieve gedachtegang, klinkt er door mijn hoofd. Door het gaas voor haar gezicht zoek ik naar haar ogen maar heb er moeite mee. Het gaas houdt mijn blik buiten terwijl die van haar vrij de wereld in mag. Als de bus de hoek om draait valt het zonlicht even op haar bedekte gezicht en geeft het mij een blik door het gaas. Zachte ogen meen ik te bespeuren en onmiskenbaar bruin, koffiebruin. Het is ook maar een moment, een flits en zo weer voorbij. Het mysterie keert weer terug als de ogen zich weer terugtrekken in de duisternis. Ik probeer te gokken waarnaar ze tuurt. Naar mij? Zou kunnen, maar zeker weten doe ik het niet. Ze zit stil en kijkt inderdaad naar rechts, maar ze kan dus net zo goed naar buiten kijken.

‘Kijken ze naar me?’ Ik schrik van de vraag en kijk haar aan, althans ik kijk naar de plek waar ik haar ogen vermoed. ‘Ach, wat is kijken’, mompel ik. ‘Laten we zeggen dat uw mode enigszins anders is dan dat wij gewend zijn.’ Even schokt het lichaam naast me en ik vermoed een lach. ‘Ik snap het’, zegt ze en zwijgt weer als een graf. Even onverwacht als plotseling spreekt ze weer. ‘Is dit de Bernhardlaan?’ Ze buigt voorover en zoekt wat op straat, misschien een herkenningspunt. ‘Klopt’, zeg ik, ‘u moet er hier uit?’ Als antwoord gaat ze staan en houdt zich vast aan de lussen die bevestigd zijn aan het plafond. Als de bus stilstaat loopt ze weg in de richting van de deuren. Maar ineens stopt ze en stapt weer gehaast in mijn richting buigt voor over en fluistert: ‘Je moest eens weten wat ik hieronder aan heb.’ Ik bespeur een knipoog en glimlach achter de tralies. En weg is ze. Het mysterie alleen groter makend. Als de bus vertrekt zie ik haar nog even.
Rood ondergoed, denk ik.
Ja, rood.


26 reacties

Farfalla · 28 september 2005 op 11:10

Een hele leuke column! Heel mooi alles beschreven, voelt als muziek. Vooral dat laatste is er verrassend.

Jammer dat veel mensen niet de tijd nemen om andere culturen te ontdekken.

archangel · 28 september 2005 op 11:20

Supercolumn Fred! En ik ben het helemaal met Farfalla eens 🙂

Dees · 28 september 2005 op 11:24

Prachtige situatieschets!

Outsider · 28 september 2005 op 11:25

Wel een leuke column, maar is het waar gebeurd of (gedeeltelijk) fictie? Het eind komt me namelijk ongeloofwaardig voor.

KingArthur · 28 september 2005 op 11:37

Is het van belang of dit waar gebeurd is? De gedachten erachter is fantastisch en ook nog eens goed beschreven.

WritersBlocq · 28 september 2005 op 11:51

Goeie en mooie column Fred.
Ontbreekt nou wel of niet ‘zich’ in deze zin?
[quote]en zij rustig en beheerst neervlijt[/quote]
Groetje, Pauline.

Wright · 28 september 2005 op 12:01

[quote]Rood ondergoed, denk ik. [/quote]
Of geen.. 😛
Het leven onder een burka, een verhaal op zich, denk ik.
Erg mooi geschreven, Fred.

wendy77 · 28 september 2005 op 12:07

Hele leuke column!! Leest lekker weg.

@WritersBlock: ik denk niet dat hij ‘zich’ vergeten is hoor. Ik vind het een goede nederlandse zin.

Outsider · 28 september 2005 op 12:13

[quote]Is het van belang of dit waar gebeurd is? [/quote]
Nee, niet veel, maar een verhaal wordt er wel beter van als de lezer het idee krijgt dat het echt zo gebeurd is en dat hij niet denkt: ach het is allemaal maar verzonnen. Het hele verhaal is realistisch, maar het eind niet.
Als het alleen gaat om de gedachten, dan moet men een beschouwing schrijven en geen verhaal.

Ma3anne · 28 september 2005 op 12:17

Toch niet goed gekeken, Fred. Mijn ogen zijn blauw. 😛

Louise · 28 september 2005 op 12:50

Ben onder de indruk, Fred. Absoluut.
Je zet een glashelder sfeertje neer en dan met de laatste paar zinnetjes [i]lijk[/i] je de boel verrassend om te gooien. Maar als ik het stuk dan weer opnieuw lees, blijkt dat helemaal niet zo te zijn.
Genoten, en dan met name van de kalme humor 😉

KawaSutra · 28 september 2005 op 13:41

Prachtig verhaal, mooie opbouw en verrassend einde. Hoe je een traditionele klededracht ook op een andere manier kan bekijken.
Overigens dragen Schotten niets onder hun kilt, heb ik me laten vertellen. 😀

klungel · 28 september 2005 op 16:12

‘k dacht gelijk ’10 onderrokken’ en dat zij dacht ‘ik zweet me te pletter’ of zoiets 😀

kvinumleuk 😀

Trukie · 28 september 2005 op 16:47

Ik vraag me dus ook altijd af wat er onder die burka zit.

Geertje · 28 september 2005 op 16:57

Bloot zonder meer kan niet anders. Met een rode tato. :laugh: :laugh: :laugh:

Fred ik geniet van je columns!

bert · 28 september 2005 op 18:28

[quote]Als de bus de hoek om draait valt het zonlicht even op haar bedekte gezicht en geeft het mij een blik door het gaas.[/quote]
Fred, ik ben onder de indruk van dit schrijven, inclusief de laatste zin. 🙂 🙂 🙂

pepe · 28 september 2005 op 20:20

Een bijzonder mooi stuk.
Ik had hem al eerder gelezen op [url=http://www.van-rooij.net]deze site[/url], kei-gaaf!! De hele site…

Farfalla · 28 september 2005 op 21:39

Wat maakt het uit of een verhaal fictie is of niet. MIj maakt het niets uit. Het gaat om de gedachte die je over wilt brengen. Ik vind de gedachte perfect naar buiten gekomen, had niet beter gekunt. DAT is toch de bedoeling? En dat er nou mensen zijn die willen weten of het fictie is? Met één woord zonde. Alles wat je doet is toch ook fictie?

Mosje · 28 september 2005 op 22:00

Een heel erg best mooi goed verhaal is dit.

champagne · 28 september 2005 op 22:44

Jeetje Fred; ik vind het een geweldige column!
En dat einde ook…
Met heel veel plezier gelezen!

Li · 28 september 2005 op 22:50

[quote]Een wave, met alleen de hoofden.[/quote]
Zo’n korte zin en zo veelzeggend. Klasse!

Ook al ben je wildvreemden van elkaar, met z’n tweetjes op een busbank heeft iets heel intiems.
Het prikkelt in ieder geval je fantasie.

[quote]Toch niet goed gekeken, Fred. Mijn ogen zijn blauw[/quote]:laugh: :laugh:

Li

Fred · 28 september 2005 op 23:33

Er zijn van die momenten om nederig dan je wel te zeggen. Nu is er zo’n moment.

Dank jullie wel voor mooie en lieve commentaren!

melady · 28 september 2005 op 23:50

[quote] de praat aan je kont hangen.[/quote]

Ga ik onthouden.

Een column ‘uit het leven gegrepen’ steelt mijn hart altijd. Dan kan ik me niet erg druk maken om overbodige woorden.[quote]Als ik rustig de bus rondkijk[/quote]
Je kunt ‘rustig’ schrappen en zo kan ik wel even doorgaan. Dat doe ik niet.

Groetjes van de Knuffeljunk van CX

Mup · 29 september 2005 op 03:37

Een stuk (letterlijk en figuurlijk) om uit te printen en aan het Spaanse Water nog eens te lezen,

Groet Mup.

Outsider · 29 september 2005 op 07:49

[quote]Als ik rustig de bus rondkijk[/quote]

Volgens Melady is hier het woord rustig overbodig.
Dat vind ik niet. Dat is gewoon een kwestie van persoonlijke smaak en schrijfstijl van de schrijver.

sally · 29 september 2005 op 22:45

Interessant te lezen hoe opwindend té veel bedekking kan zijn.
Mooi Fred.

groet Sally

Geef een reactie

Avatar plaatshouder