Mijn maatje en ik riepen het al een tijdje, “we moeten echt laten schilderen hoor, in de woonkamer”. We waren (en ik ben) niet echt een klusser dus het werd eigenlijk keer op keer uitgesteld. Tot ik vorig najaar riep “en nu gaan we het echt plannen”. Door alle gebeurtenissen werd het (begrijpelijkerwijs) weer uitgesteld maar nu was het dan echt zo ver. De huiskamer zo ver als mogelijk leeg, alle planten, foto’s en andere kleine spullen naar boven of naar de garage, gordijnen er af. Pfff, het huis was ineens helemaal geen thuis meer. Stef vond het ook vreselijk, hij liep maar heen en weer en zou het liefste boven op mijn bed gekropen zijn. Jammer, maar dat ging toch even niet door.

Dit was wel het moment voor mij om ook eens kritisch rond te kijken. Wat wil ik nog wel terug en waar ga ik afscheid van nemen. Ik hecht niet zo aan spullen maar mijn maatje was daar anders in. De lamp in de hoek bijvoorbeeld, ik ben er op uitgekeken maar mijn maatje vond hem nog altijd mooi. Wat doe ik er mee. Wegdoen voelt, hoe misplaatst ook, bijna als verraad. Hij moest weg voor de schilder dus ik maakte maar vast een foto, misschien kon hij toch op Marktplaats. Even later werd de beslissing voor me genomen toen ik de glazen kap liet vallen. In duizend stukjes. Tja.

Toen alles van de muur was, werd toch wel duidelijk dat het echt nodig was. Een paar dagen tandjes bijten en dan is het leed weer geleden. Gelukkig ben ik ’s avonds overal welkom. Zo in een afgetakeld huis zitten is ook niet alles. Het lijkt wel of het dan niet warm te stoken is. En gek, ik voelde me er toch meer verloren dan normaal. Mijn veilige plek voelde even niet zo.

Inmiddels is een hele vriendelijke en gemoedelijke schilder bezig. Uit zijn meegebrachte radio schalt de Nederlandstalige muziek. Of ik daar bezwaar tegen had? Welnee, helemaal niet. Bovendien ben ik veel te blij dat hij me komt helpen. Ik moet er niet aan denken dat ik dat allemaal zelf had moeten doen.

Categorieën: Algemeen

5 reacties

Nummer 22 · 10 mei 2022 op 16:30

Na het schilderen komt het plezier! Welke kleur(en)?

Mien · 12 mei 2022 op 07:52

Waar ik aan denk? Ik houd het bij Bouvier-wit. Al jaren zo. Niet mijn ding, in huis alles veranderen en schilderen. Alleen als het echt nodig is. De rommel kan ik niet goed tegen. Het schilderen an sich vind ik dan weer wel leuk. Alleen het tapen niet. Dat kost altijd meer tijd dan je denkt.

    Nummer 22 · 13 mei 2022 op 11:12

    Mien, Ach het JdB wit waarmee het de grijze periode verdween uit ons land ging helaas over de top. Laatst kon of kan je nog het huis van hem te koop zien staan op Funda. Wit, wit en witter. Ofwel er zit geen ‘ziell in dat huis. Zou JdB smetvrees hebben gehad en dat verkocht hebben als Desgn. Smetvrees Design dan wel toch.

    Min woning is ingericht met ‘warmte”. Wellicht zegt het u wat ‘Pastoe, Vitra,Eames Long Chair met Hocker, Bauhaus lamp, Murano glasobjecten, etsen, schilderijen aan de wand, etc. en buitentuinen: Wilde planten, bomen en nu de leeg worden merel nesten en het fascinerend schouwspel van het steeds verder weg vliegen van de jonge merels
    Maar toen ik als arme student in een achteraf kamertje op de 3 etage woonde sliep ik op 2 opgestapelde pallets met daarop een matras en verder alleen maar boeken overal en 1 stoel (was altijd weg of bij iemand).
    Dus wit alleen… saai, koud eigenlijk.

KawaSutra · 17 mei 2022 op 02:47

Die schilder, heet die Kees?

Arta · 30 mei 2022 op 15:14

Kawa! Wat leuk je hier te zien!!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder