Schrijven….heerlijk

Met de winter voor de deur maar ook wel naar aanleiding van het verschijnen van enkele vervolgverhalen op column x, ben ik enkele dagen geleden gestart met…een lang verhaal.
Het is de eerste keer bij mijn schrijvende bedrijvigheid dat ik dit doe. ‘Jan’ is tot nu toe de wel korte hoofding van een reeds acht bladzijden tellende tekst. Ik begon dus in de eerste plaats met het verlangen om eens iets langs te schrijven. Verder zocht ik onder andere niet naar een soort avontuurlijke story. Ik had ook een beetje schrik van autobiografisch geïnspireerd gelul daar een lange tekst, als men wil hebben dat deze blijft boeien beter niet over het ‘saaie’ leven van een zestiger gaat.

Ik begon dus met een zeer klein scenario over een zekere Jan waarbij ik een soort liefdesverhaal in het achterhoofd had. Een nieuw personage levendig maken was mijn doel. Nu zit ik een kleine vierduizend woorden verder en krijgt mijn hoofdpersonage meer en meer karakter.
Wat zeer merkwaardig is, mede bij gebrek aan een duidelijk script, maar ook wel omdat mijn verhaal in de eerste plaats geloofswaardig moest zijn, is dit nu en dan al eens vast gelopen. Om uit het slop te geraken kwam er een figuur naar voor die ik in de beginfase van mijn schrijven totaal niet voor ogen had. Er was dus sprake van een nieuwe creatie, ontstaan in mijn brein.
Nu, nu mijn personage ongeveer 22 jaar is, kan ik min of meer afhankelijk van wat er tot nu toe al onthuld is, verder zelf beslissen welke kant ik opga met onze vriend.

Niet voor niet schrijf ik ‘onze vriend’. Hij is een belangrijk onderwerp van gesprek geworden binnen het dagdagelijks huishouden alhier. Meer en meer is ‘Jan’ een mens van vlees en bloed geworden. Enerzijds verplicht de voorafgaande tekst me om een bepaald streng stramien te volgen maar anderzijds heb ik de vrijheid de hoofdrolspeler bijvoorbeeld sympathiek of gewelddadig te maken.

Wat een uitdaging, en, wat een ervaring!
Wie een andere hobby, ik zeg maar wat, ‘puzzelen’ heeft, is naar gelang de tijd die hij of zij er aan wil spenderen, een zekere tijd bezig. Stopt hij of zij, één minuut later kunnen ze met totaal iets anders bezig zijn.
Bij het schrijven is dit althans toch bij mij, totaal anders. Jan zit nu al ongeveer vijf dagen in mijn kop. Ik sta op met Jan en ga slapen met Jan. Figuurlijk wel te verstaan.

Schrijven…Heerlijk!!!