Selfiebevrediging

Bij de inzet van technische zegeningen van deze tijd, loop ik graag voorop. Maar soms komt toch ook de oude stempel uit de binnenzak.

Niet dat ik terug wil naar de tijd dat een ‘photo’ werd gemaakt door een voorovergebogen ‘photograaf’ met een zwarte doek over zijn kop. Zeker niet, maar dat een groot deel van de mensheid zich in deze tijden, al dan niet met hulpmiddel, publiekelijk in de meest vreemde bochten wringt om met een telefoon  het eigen (vertekende) hoofd te fotograferen, is iets dat mijn verstand te boven gaat. En dit gebeurt om, met een zelfvoldaan gezicht, direct aan de hele wereld te laten zien:  ‘kijk eens waar ik ben’  of ‘ kijk eens wie er naast mij staat’.

Tijdens een voorstelling van Urbanus van Anus in Carré  waren de onbeschofte selfiërs langdurig actief.  Totdat Urbanus geërgerd vanaf het toneel met zijn hoge stemmetje riep: ‘O, ik praat zeker te snel. Ik wordt steeds geflitst’.

Het doet mij denken aan al die miljarden mensen op deze aarde die zichzelf regelmatig, in een hoekje van hun huis, tevreden maken, ‘als je begrijpt wat ik bedoel’. Jezelf tevreden maken met een zelfportret-foto is een moderne variant!

Met dank aan Onan, noem ik het ‘telefononaneren’.