Een heel bijzondere vriend krijgt vandaag de uitslag van een longonderzoek.
De doktoren gingen hem plotseling erg omzichtig behandelen nadat ze de foto hadden gezien.
Er is nog niks definitief uitgesproken.
Mijn blik op alles verscherpt zich vandaag.
De natuur moet mij de waarheid vertellen. Ik zie bewust de kleurennuances van het grind om ons huis
De harde wind brengt niet veel goeds met zich mee.
De vlekkerige voornamelijk donkergrijze wolken bereiden me voor op een negatief bericht.
Intuïtie is slimmer dan verstand.
Witte vogelsilhouetten jagen met grote snelheid blikkerend langs de sepialucht.
Daaronder de kale populieren afstekend met hun rose-geel dat ik altijd tevergeefs in mijn aquarellen heb proberen te vangen.
Het gras siddert meedogenloos één kant op.
Waarom is het januarilicht zo wit?
Waarom ben ik geboren in deze maand die ik verafschuw?
Even licht de zon flauw op en verft het groen helderder, dooft bijna meteen.
Het is als het zielloos wrijven over mijn rug, te automatisch, te kort.
Een grijskopspecht met net zo mosgroene rug als de oude boomstammen, pikt zenuwachtig mieren op en gaat daarna lusteloos roffelen op een dode boomstam. Zijn rode petje lijkt er bijna af te vallen.
Nù zou ik het lot willen bepalen.
Nù zou ik zelfs kunnen bidden.
Ik zou als een kind beloftes willen doen: ik zal nooit meer….
Ik wil offers brengen, van allerlei dingen afzien.
Als het noodlot maar niet toeslaat.
Ik zoek de toverformule die alles in orde laat.
Het januarilicht geeft vals en koud grijnzend het antwoord prijs.
een telefoontje is niet meer nodig…..
17 reacties
SIMBA · 12 januari 2007 op 13:38
Een vreselijk gevoel, héél erg mooi opgeschreven.
pepe · 12 januari 2007 op 14:31
Een prachtig stuk, poetisch geschreven.
Gefeliciteerd met je verjaardag deze maand :kus:
Geitenstal · 12 januari 2007 op 15:59
Heel mooi.
KingArthur · 12 januari 2007 op 16:42
Mooi geschreven. Om even een rilling over mijn rug te veroorzaken. Alvast of nog gefeliciteerd met je verjaardag en sterkte voor je bijzondere vriend.
Bitchy · 13 januari 2007 op 06:46
Een heel ander soort schrijven dan ik gewend ben van je, maar heel pakkend!
Sterkte met je vriend.
Nana · 13 januari 2007 op 14:32
Ontroerend mooi geschreven. Heel veel sterkte… :kus:
pally · 13 januari 2007 op 14:58
Even behoefte tussendoor iets toe te lichten over deze wat ongebruikelijke Pally-column.
Op de eerste plaats lijkt de uitslag enigszins mee te vallen(al is dat nog niet definitief).
Maar het greep me die wachtdag zò naar de keel, dat ik het op moèst schrijven. Voor een column heb je er dan eigenlijk nog niet genoeg afstand van genomen. Maar CX voelt dan veilig genoeg om het toch op te sturen.
Bedankt voor de aardige reacties!
En sepia moet eigenlijk indigo zijn. Ik was toch wat in de war……
Bedankt ook voor de verjaarswensen (21 Jan)
Veel groeten van Pally
Chantalle · 13 januari 2007 op 18:46
Knap hoe je het gevoel in woorden weet uit te drukken.
Ik begrijp als geen ander hoe CX je soms helpt bij het ventileren van al wat je dwars kan zitten.
Sterkte, ik hoop dat alles mee zal vallen.
Liefs, Chantalle
Prlwytskovsky · 13 januari 2007 op 19:39
Ach sepia of indigo, ik gooi het op de leeftijd.
Proficiat alvast Pally. :kus:
DriekOplopers · 13 januari 2007 op 23:27
Lieve Pally (mag ik je zo voor één keertje noemen?),
je hoeft geen afstand te nemen om een goede column te schrijven. Mag best gaan over iets wat je raakt. Dat heb je net zelf bewezen.
Sterkte met je goede vriend!
Liefs,
Driek
KawaSutra · 14 januari 2007 op 01:42
Een column die je niet moet lezen als een column maar meer als een overdenking. En dat hakt er wel in Pally.
Ik heb wel wat moeite met het enteren na elke zin. Ik weet niet of je daar nu bewust voor hebt gekozen maar weet dat een enter een extra lange leespauze inhoudt en dat is niet overal op zijn plaats.
klapdoos · 14 januari 2007 op 11:10
Ik snap precies wat je bedoelt, en herken die angst, herken die gevoelens. Alleen betrof het hier mijzelf. Maar gelukkig was alles oke, doch die onbeschrijfelijke angst is niet door te slikken zo’n dag van wachten…Mooi beschreven. En het beste met je vriend, komt best wel goed, ze zijn tegenwoordig zo knap in de medische wereld, daar sta je versteld van…En alvast gefeliciteert met je verjaardag….moge er nog veel in goede gezondheid op je pad komen…
Groetjes van leny
Dees · 14 januari 2007 op 12:18
Heel mooi geschreven. Het onderhandelen met het lot, het lot dat je kil teruggrijnst in je gezicht. Ik ben blij voor je dat het misschien meevalt. Maar dat maakt de lading van de column niet minder. Dat enteren zie je hier vaak als het gaat om erg geladen stukken. En hoewel ik er ook geen fan van ben, kan ik me dat daarbij wel voorstellen. Elke zin een overdenking, elke zin een mokerslag. Heel mooi geschreven.
WritersBlocq · 14 januari 2007 op 16:21
ben er stil van… gefeliciteerd en sterkte, ’t is wel veel hè, zo’n tegenstrijdigheid. Maar toch.
Li · 14 januari 2007 op 19:57
Jij bent in staat om met woorden een compleet schilderij te creëren Pally.
Zelfs de titel ‘Sepialucht’ verwoordt hoe jij jezelf voelde.
Klasse en recht uit je hart.
Li
pally · 14 januari 2007 op 22:00
Voor De sepialucht verdwijnt van de hoofdpagina, nogmaals dank want er zijn nog zoveel leerzame en aardige reacties bijgekomen!
Het heeft me ook een beetje op een ander been gezet wat betreft mijn eerdere reactie.
Inderdaad misschien heeft soms minder ‘censuur’ ook wel zijn kracht.
Maar ik vind wel dat het ook de lezer iets moet brengen en niet alleen mezelf.
Ik geloof dat dat uiteindelijk toch gelukt is. Al was ik daar zelf onzeker over.
Maar eigenlijk ben ik dat altijd over alles wat ik schrijf. Het houdt me ook kritisch.
Erg veel liefs voor jullie van Pally
:kus:
arta · 15 januari 2007 op 10:41
Wat een pracht van een column…
Je gevoelens van het moment zijn zó mooi uitgedrukt!
Ik hoop dat de uitslag alsnog meevalt!
Groetjes,
Arta