Daar ligt ze. Vijf meter van mij vandaan, op zo’n ligstoel. Ze leest een boek met een Spaanse titel, iets uit de Flair Boekentoptien van Gemartelde-Lesbische-Zuid-Amerikaanse-schrijfsters. Ze heeft blond haar, een groene handdoek en een blauw bikinibroekje. Ze is topless en haar borsten zijn nep. Dusdanig nep dat je gerust mag spreken van een chirurgische vergissing. Iets te veel siliconen erin gepropt. Net een zakje teveel, zegmaar. Het ziet eruit alsof er twee grapefruits op haar borstbeen zijn geplakt. Het geheel staat zo strak dat daklozen eronder kunnen schuilen tijdens een regenbui.
De litteken die nomaal verborgen is in de plooi onder de tiet, is vanuit mijn positie duidelijk te zien. Ik kan door de naad nog een stukje siliconen zien, maar dat kan ook onuitgesmeerde zonnebrandcreme zijn.
Dan trekt ze haar topje aan.

Een vriendin deponeerde onlangs een stelling over dit onderwerp. “Je kunt zien of de borsten nep zijn wanneer er ruimte ontstaat tussen haar borst en de bikinibandjes.” Ik doe de test en inderdaad, de bikinibandjes staan dusdanig dat ze niet meer over haar lichaam lopen. Ze ziet eruit als een contrabas met twee snaren. Zou ze haar bikinibandje ‘aanslaan’ dan verwacht ik een lage D te horen.

Dat geeft je te denken. Een heel koor met vrouwen met siliconen-borsten, in bikini, die als achtergrondkoor van de Jostiband fungeert. De dirigent zet in. Links en rechts timmeren mongooltjes op triangels en keyboards. Dan de solo van de bikinivrouwen. De borsten worden nog even extra opgepompt en daar gaan ze. Duim achter het bandje en op het juiste moment loslaten. Hier en daar begeeft een topje maar achter de schermen liggen genoeg reserveinstrumenten dus kunnen de snaren snel gewisseld worden. Eventuele schokkende televisiebeelden worden er later uitgeknipt. De solo is ten einde en de Josti’s zetten weer in. Gezamenlijk werken ze naar het einde. Het slotakkoord is indrukwekkend. Drie vrouwen moeten direct na het optreden naar de plastisch chirurch wegens een lekkende tiet, maar dat is slechts een kleine prijs voor de roem. Het publiek is uitzinnig en de media zit er bovenop. De volgende dag opent de Telegraaf met een grote openingsfoto van dit nieuwe muzikale fenomeen. Blof contracteerd ze voor het voorprogramma en de eerste gesprekken over een concert met het Metropool Orkest zijn gevoerd. Twee maanden later ligt de eerste CD getiteld ‘ Boob-hits’ in de winkels. De hitsingel ‘Tiet zat’ komt binnen op nummer 1.

Zoals dat zovaak gaat met dit soort initiatieven valt de groep uit elkaar doordat enkele individuen een solocarriere nastreven, bij voorkeur in Amerika. De ene na de andere dame flopt en trouwt met middelmatige voetballers of acteurs of allebei. Drie dames slaan de handen ineen een openen een beautyfarm-voor-vrouwen-met-siliconenborsten. Het laatste dat ik daarvan hoorde is dat ze failliet zijn gegaan en dat Termo 2000 het heeft opgekocht voor het symbolische bedrag van 1 euro. Het succes van deze plastich gemodificeerde dames was al tijden een doorn in het oog van linkse vrouwenbeweging en na een vernietigend artikel in de Opzij was de populairiteit van de siliconenborstenmuzikanten verdween als lucht uit een opgeblazen ballon. Playboy deed hier nog een schepje bovenop en publiceerde onder de titel ‘Echt is in’ tweeduizend foto’s van natuurlijk gevormde borstpartijen.
De anti-siliconen-borsten beweging was op haar top. Badplaatsen lieten borden plaatsen met een toegangsverbod voor vrouwen met siliconenborsten. De hit CD ‘Boob-hits’, waar er meer dan een half miljoen van over de toonbank gingen, werd gedumpt op de Russische markt. Vrouwen kozen eieren voor hun geld en lieten massaal hun siliconen operatief verwijderen. De prijs voor een zakje siliconen stond op een historisch dieptepunt.

Enfin. De zon is onder, het siliconenvrouwtje trekt haar shirtje aan en begeeft zich naar de cocktailbar. Ze vraagt zich vast af waarom die vent met laptop op schoot toch telkens naar haar aan het staren is. Welnu, die vent met laptop heeft net een column geschreven voor www.durieux.nl . En het gaat over jouw siliconentieten!


9 reacties

ietje · 30 november 2005 op 19:11

met plezier en schrik gelezen: schrik omdat mijn bikinibandjes ook wel eens ‘gapen’, terwijl ik toch hartstikke puur ben!
Ik kijk zelf trouwens liever naar mooie mannen op het strand, jammer dat er bij hen niet dit soort raadsels uit te voeren zijn

wendy77 · 30 november 2005 op 20:33

Fantasie genoeg in ieder geval.
Vermakelijk stukje

Ma3anne · 30 november 2005 op 21:32

What’s in a mans mind. 😀

Troy · 30 november 2005 op 22:21

DirkJan is back. Lekkere column.
[quote]”Ze leest een boek met een Spaanse titel, iets uit de Flair Boekentoptien van Gemartelde-Lesbische-Zuid-Amerikaanse-schrijfsters”[/quote]
😀

DirkJan2 · 30 november 2005 op 22:27

Troy,
Masha Danki!

WritersBlocq · 30 november 2005 op 22:56

Die snaren! Geweldig!

Trukie · 1 december 2005 op 14:07

[quote]Welnu, die vent met laptop heeft net een column geschreven voor http://www.durieux.nl . En het gaat over jouw siliconentieten! [/quote]

Op Bonaire zitten ze dus ook al.
Lekker ontspannen daar.
Maar wat een heerlijke losbandige humor :laugh:
Xiejegraagweerlangskomen.

Shitonya · 1 december 2005 op 23:28

Geweldig om te zien hoe diep je kunt denken over één enkele seconde dat je een blik werpt naar iets en er ook nog eens iets vermakelijks over kunt schrijven. Bravo 🙂

Lynne · 4 december 2005 op 12:24

Haha.. érg grappig DirkJan2 😛
[quote]Een heel koor met vrouwen met siliconen-borsten, in bikini, die als achtergrondkoor van de Jostiband fungeert. De dirigent zet in. Links en rechts timmeren mongooltjes op triangels en keyboards. Dan de solo van de bikinivrouwen. De borsten worden nog even extra opgepompt en daar gaan ze.[/quote]
Gewéldig!
Ontzettend grappige column! 😀

Geef een reactie

Avatar plaatshouder