Ze gaat nog altijd elke week twee uurtjes zweten en betaalt daar zelfs voor. Sporten is gezond en je blijft er jong bij (zeggen ze). Het is een verslaving die nooit meer over gaat of toch wel? Zij is aan het einde van de week al best moe, als tegen half acht een medeturner haar komt ophalen komt ze moeizaam overeind. Eigenlijk heeft ze dus meestal geen puf meer.
Toch gaat ze als het even kan elke week.
De warming-up is altijd pittig, de trainers stellen hoge eisen. Zij kan niet meer mee met de ploeg en loopt dan maar een rondje minder dan de jongeren. Haar conditie laat nog veel te wensen over. Nog nahijgend probeert ze wel alle lenigheidoefeningen mee te doen. Ze is wel wat stijver dan ze ooit was, maar ze ziet om haar heen jonge meiden en knullen die nog stijver zijn. Dus op dit onderdeel valt het verschil wel mee.

Na het zware werk komt minimaal een uur trainen op alle toestellen. Valkuilen onder de brug, achter het paard, vol schuimblokken dus salto’s vliegen en landen gaat altijd goed.
Op dit moment moet zij trainen voor de komende wedstrijd eind van de maand, ze doet mee voor de lol, want winnen dat hoeft echt niet meer.
Ze wilde eerst niet meedoen, maar samen met nog twee turners van 35+ gaan ze er toch voor. De vereniging vond het wel leuk eens te laten zien dat de seniorenploeg nog best voor de dag kan komen.

De oefeningen zijn nog best pittig, zij springt op vloer nog een redelijke flikflak, de salto als afsprong van de brug is ook een pittig onderdeel, dan nog verschillende salto’s op de minitrampoline en een overslag van de balk af.
Vroeger waren dit vrij simpele onderdelen en licht als een veertje vloog ze door de lucht. Maar tegenwoordig komt alles vanuit haar tenen en moet zij zich behoorlijk inspannen om er nog iets toonbaars van te maken.
En toch geniet ze nog altijd van dat heerlijke gevoel even te vliegen, geen contact met de grond, die korte zweefmomenten geven haar een geweldige kick.

Als zij na de training thuis gebracht wordt, stort ze neer met een heerlijk voldaan gevoel van moeheid. Ze kon in deze paar uurtjes alle gedachten vergeten en even helemaal opgaan in haar sport. En daar doet ze het voor, even helemaal leeg.
Maar hoe oud zij zich voelt na die training, zeker wel twee keer haar echte leeftijd (tachtig dus).
Het weekend dat volgt en geeft haar weer nieuwe energie om de nieuwe week aan te kunnen.

Categorieën: Sport

pepe

Vrouw, (schone)moeder, leerling-creatief schrijven en nog veel meer. Wil je meer lezen? Hier schrijven wij (meiden van Mary)www.meidenvanmary.wordpress.com. Ik mag één van deze meiden zijn. Schrijven is schrappen, het schrijven schrappen is geen optie.

8 reacties

Kees Schilder · 27 februari 2004 op 07:41

Moeten we de Olympische spelen nog in de gaten houden, Peep?
Genoten van je column

Ma3anne · 27 februari 2004 op 09:47

Oooooow, ik hou m’n hart vast als ik dit lees. Doe je wel voorzichtig! Ik wil je nog niet kwijt hoor!

Leuk om op deze manier in je turnwereldje te kijken. Goed geschreven!

[quote]Als zij na de training thuis gebracht wordt, stort ze neer [/quote]

Gelukkig dat dit na het turnen gebeurt en niet tijdens… 😮

Mosje · 27 februari 2004 op 11:41

Ach ja, leeftijd en lenigheid….
Als jonge hond sprong ik vroeger vlotjes over hekken. Tegenwoordig kruip ik er onderdoor.
En flikflakken doe ik alleen nog maar met de Golden Retriever van twee straten verder 😉

Mup · 27 februari 2004 op 11:45

Succes op de wedstrijd. Ik tel ondertussen de dagen nog effe af (32) tot ik weer eens ga turne, kan je dat verleren?

Groet Mup.

Suus · 27 februari 2004 op 12:25

Ik heb uberhaupt nog nooit een salto kunnen maken dus ik ben trots op je! Lekkere column, leest lekker weg.

viking · 27 februari 2004 op 13:24

Knap dat je je nog waagt aan dit soort circus-acts, ik zou een moordwapen maken van mijn eigen lichaam als ik me hieraan zou wagen. Een koprol is zo’n beetje mijn gevaarlijkste stunt ooit…

Eftee · 28 februari 2004 op 13:20

Ik heb al eerder gezegd: “Doe dat nou niet, op jou leeftijd!” 😉
Nee hoor, ik heb er bewondering voor wat jij nog aan sport doet. Ik was al een hark in gym toen ik 6 was. Het is nooit beter geworden.
Ik hoop dat je nog heel lang kunt turnen en dat wij dan je columns erover nog vaak kunnen lezen.

pepe · 28 februari 2004 op 17:05

Gister heb ik weer overleefd, nu morgen de wedstrijden nog 😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder