Spetters

Naakt loop ik naar de spiegel en hoop een soort Doutzen Kroeze te ontmoeten. Die verwachting heb ik elke keer als ik in de spiegel kijk. En weer word ik teleurgesteld. De teleurstelling wordt wel minder naarmate de tijd vordert. Je went aan desillusie.
Wat ik tegenkom in de spiegel is een beetje ribbelige blubberbuik. De potloodproef doorsta ik ook niet meer en de armen, die vroeger zo gespierd en mijn blikvangers waren, zijn veranderd in vel dat het heel langzaam verliest van de zwaartekracht. De benen zijn nog wel fier. Bij een bepaalde lichtinval zie je de putjes niet eens zo erg. Ter plekke besluit ik om toch maar eens naar de sportschool te gaan.
De intake bestaat uit het opnemen van de hartslag, bloeddruk en gewicht met daaraan gratis gekoppeld het vetpercentage van je lijf. Als laatste mag ik 10 minuten fietsen om mijn conditie te testen.
De eerste twee onderdelen zijn uitermate prima voor iemand van mijn bouwjaar. Fijn!
Het gewicht en vetpercentage laten echter zwaar te wensen over en als klap op de vuurpijl geeft de conditietest mijn werkelijke leeftijd aan: vijftien jaar boven mijn biologische leeftijd. Dat belooft een mooie uitdaging te worden!

Door deze uitslagen stap ik bijzonder gemotiveerd op de crosstrainer. Al na vijf minuten transpireer ik zo hevig dat ik blij ben überhaupt een bh te dragen, anders kon ik nog genomineerd worden voor een Miss Wet T-shirtcontest. En zou ik wellicht een grote kans maken om daar ook hoog in te scoren.
Maar dat is een uitdaging van een andere orde.
In de spiegel zie ik mezelf afbeulen op het crosskreng. Dat stemt me niet echt vrolijk. Mijn borsten zwiepen van links naar rechts als ik vol verve aan het crosstrainen ben.
‘Hm, misschien is de aanschaf van een sportbeha niet zo’n heel slecht idee’, bedenk ik mij. Schaapachtig kijk ik om me heen of de andere sporters ook zo’n fraai uitzicht hebben op mijn wiebeltieten en besluit ter plekke te stoppen.
De hardloopband sla ik om diezelfde reden even over en op het roeiapparaat zie ik mezelf dan weer van opzij. Het ontbreken van enige getrainde buikspieren laat een mooi rolmopsje zien als ik naar voren roei.

Mijn sportschool blijkt uitgerust te zijn met een luxe zwembad, voorzien van diverse sauna’s en is sfeervol verlicht.
Eureka! Dat is het! Zwemmen doe je in het water, dus ben je redelijk onzichtbaar en in een corrigerend badpak zou ik zelfs een beetje flanerend langs de kant kunnen lopen. Mede dankzij de sfeerverlichting.
Om mijn inmiddels al wat getergde lijf verder uit te dagen spoed ik mij naar het zwemgedeelte.
Ik laat mezelf in het aangenaam warme water zakken en trek baantjes. Mijn hoofd loopt langzaam leeg en mijn tempo wordt opgejaagd. Totdat ik een tiental bejaarde mensen het bad in zie stappen. Voor mijn gevoel wordt de temperatuur van het water binnen tien minuten zo’n vijf graden warmer, wat mij, beroepsgedeformeerd als ik ben, doet denken aan alle incontinente mensen die ik ooit verzorgd heb.

Ook mijn zwemambities vallen in het water want er wordt gestart met een les bejaarden aqua aerobics. Dat heb ik weer. Ik glijd naar de kant van het zwembad en kijk verwonderd naar de oefeningen die mijn oude medemensen geacht worden uit te voeren. Handjes in de lucht, draaien met de polsen, linkerbeen vooruit strekken, rechterbeen vooruit strekken en het liefst niet tegelijkertijd. Twee stappen voorwaarts, drie stappen achterwaarts. Een beetje zoals ik me voel.
Hier ga ik niet aan mee doen, ook al wilde iemand deze week voor me opstaan in de bus. Ik schrijd naar de massagestraal die bevestigd zit aan de andere kant van het zwembad.

Misschien kan ik wel heel gemakkelijk het vet van mijn buik masseren, hoop ik stilletjes nog optimistisch.
Met een harde straal worden mijn buik en darmen flink aangepakt en terwijl ik zachtjes vloekend de pijn verbijt, besluit ik dat het mooi genoeg is geweest.
Sporten moet ook leuk zijn tenslotte.
Inmiddels stap ik licht geïrriteerd het zwembad uit en merk dan dat de massagestraal mijn badpak dusdanig heeft aangetast, dat het middelste gedeelte behoorlijk uitgelubberd is. Dat wat eens een corrigerend gedeelte was, corrigeert nu niets meer.
Opeens voel ik me ouder dan de oudste bejaarde in het water en bedenk me dat ik thuis een WII spelcomputer heb staan.
Laat ik daar eerst maar eens gebruik van maken. Schaken is ook een sport.
Eentje waarbij ik ongegeneerd mijn borsten kan laten zwabberen.