Sinds kort hebben wij een nieuwe huisgenoot. Een automatische stofzuiger die als een robot door het huis zwerft. Het apparaat is voorzien van diverse sensoren, camera’s en heeft zelfs een geheugen. Ik heb een bloedhekel aan dat ding. Natuurlijk is zuigen af en toe nodig, want je zit niet te wachten op ongedierte. Maar iedere dag?
Op het moment dat het apparaat tot leven komt is mijn rust voorbij. Het leidt enorm af en noodgedwongen probeer ik het onding zoveel mogelijk te ontlopen. Voor de zoveelste keer zoek ik een rustig plekje waar dat monster niet kan komen en wacht daar lijdzaam tot de ‘dweilpauze’ voorbij is. Pas als de ufo weer in zijn laadstation zit kan ik verder met mijn werk.

Waarom niet gewoon zoals vroeger stof verzamelen met een zachte bezem en dan het hoopje opvegen met stoffer en blik? Wat is daar mis mee? Maar ja, je hebt mensen die alles mechanisch willen doen. Afwassen met het handje is ouderwets. Er moet een vaatwasser komen die er drie uur over doet om een paar borden en kopjes schoon te krijgen. Gewoon een sopje maken, afwasborstel, theedoek en binnen 10 minuten staat alles weer schoon in de kast.

En dan die wandvullende televisie met surround speakers. Vijfenvijftig kanalen met moord en doodslag! Weet je wel hoeveel lawaai dat allemaal oplevert? Mijn grootvader vertelde wel eens dat er vroeger alleen maar radio was en de hele familie muisstil rond het toestel zat om maar niets van het hoorspel te hoeven missen. Tja, dat was vroeger.

Kijk, het nut van een koelkast kan ik nog bevatten. Dan hoef je geen blokken ijs meer uit de plaatselijke vijver te zagen. Dat was inderdaad een heel gedoe. En koelkasten maken in ieder geval geen lawaai, tenminste als je een goeie koopt. Ach, misschien ben ik wel een ouwe zeur als het gaat over de tijd van tegenwoordig met al die lawaai makende en energie slurpende apparaten.

Maar ik moet nu terug naar mijn plek, want over vijf minuten is het weer zover. Dan gaat het ‘zuigfeest’ voor de zoveelste maal van start. Voorlopig ga ik in mijn verscholen web achter de verwarming zitten en me na de poetsronde nuttig maken met het vangen van muggen. Ach, iedere spin draagt zijn eigen kruisje, zeg ik maar.

 

Categorieën: Algemeen

Snarf

Tijdens koken zijn kruiden en specerijen mijn smaakmakers. Bij het schrijven: humor, zelfspot en ironie. Voor beiden geldt dat het soms lukt ... soms niet.

11 reacties

Mikescolumnhoekje · 6 oktober 2016 op 13:17

whahaha, herkenbaar dit! op het werk hebben we nu een vergelijkbaar ding dat 2x per week de ramen lapt! (geen grap) ik betrap mezelf er op dat ik dan 40 minuten naar dat ding staar, over rendabiliteit gesproken…

NicoleS · 6 oktober 2016 op 13:42

Voordeel van deze apparaten is dat ze tijd opleveren. Tijd om andere dingen te doen?ik moest laast wel lachen toen ik bij een buur een rijdende stofzuiger het grasveld zag maaien. Dat gaat ver. Mooie column?

StreekSteek · 6 oktober 2016 op 13:52

De leuke twist aan het eind maakt zo’n op het oog ouwelijke overweging helemaal goed.

Mien · 7 oktober 2016 op 07:56

Vast familie van Kareltje, mijn spiegelspin. En al net zo droef. Het is toch wat met dat spinnenvolk. Als het hard gaat waaien snijden ze hun eigen web doormidden. Misschien een idee? Hoedt u voor de mechanische spin? Want daar wordt je pas echt misselijk van. Leuke en goede column Snarf. 😉

Esther Suzanna · 7 oktober 2016 op 11:11

Agossie. Als troost…ik douche altijd keurig onderhands, zodat mijn huisspin niet wegspoelt. Tip: verhuis af en toe eens. Dat geeft de mens en zijn apparaten wat speling!

Bruun · 7 oktober 2016 op 14:35

Ik zou met een robotstofzuiger de neiging hebben toe te kijken hoe hij zijn werk doet, wat ten koste gaat van de tijdwinst. Niks voor mij dus. Leuke column over een leuk onderwerp.

Snarf · 7 oktober 2016 op 23:02

Bedankt voor jullie reacties. Op naar een volgende column.

Nachtzuster · 7 oktober 2016 op 23:05

Leuke column, Snarf! Maarre, waarom elke dag dat ding zijn kwelling laten doen??

Geef een reactie

Avatar plaatshouder