Laatst reed ik mijn neef Jort ’s nachts naar een ziekenhuis nadat hij mij belde met de mededeling dat hij mocht ervaren dat tegelijkertijd roken en plassen soms een pijnlijke combinatie kan zijn.

In het ziekenhuis werd hij redelijk snel geholpen terwijl ik in de wachtkamer mijn tijd doodde met het lezen van mijn favoriete opinieweekblad Libelle. Voorpagina: ”Zin in een orgasme? Bij de G-plek rechtsaf” Heel geestig natuurlijk zo’n bewegwijzering. Vraag me af of je er gereedschap bij nodig hebt of dat je het afkan met een afgeronde opleiding tot gynaecoloog. En dat is nog maar de voorpagina. Op de tweede bladzijde een interview met een Zen goeroe. Ergens in het artikel zegt hij: “het leven is niet meer dan een verkapt soort stervensbegeleiding” Ik word altijd heel blij van zulke teksten. Verder heeft hij het over “je succes visualiseren” Hij legt uit dat wanneer je maar genoeg positief aan succes denkt, dat je dat dan ook krijgt.

Intussen komt er een meisje van een jaar of zestien de wachtkamer binnen. Na drie minuten kijkt ze mij aan:”Mijn opa krijgt vanmiddag zijn euthanasie. Daarom mag hij van mijn oma nu binnen roken.” Voor ze verder kan gaan komt een arts binnen om haar op te halen.
Terwijl ze opstaat vraagt ze aan de arts wannner die kut corona nou eens voorbij is. De arts krabt zich eens achter ijn oren: ‘Tja, geen idee, ik ben geen journalist.”

Ik hoop dat neef Jort een beetje opschiet. Dan komt er weer een vrouw binnen. Jaar of zestig. Haar darmen borrelen als een dolle. Ook zij begint bijna meteen tegen mij aan te zeiken. Ik weet niet waarom mensen dat altijd doen:
“Ik zag kleine groene dingetjes drijven in mijn bekertje yoghurt,” zegt ze.
“Kiwi. Stukjes kiwi, dacht ik. Een uur later bleek anders.
Maar achteraf is het makkelijk een koe in zijn reet kijken natuurlijk.”

Gelukkig komt neef Jort terug. Hij loopt erbij alsof zijn gereedschap in zijn rits is blijven hangen.. “Gaan we?,’ vraagt hij evengoed monter.
Ik vertel hem onderweg naar huis over mijn avonturen in de wachtkamer.
‘Het is evident dat je een fout maakte toen die opmerkingen tegen je gemaakt werden door die vrouwen,” merkt hij minzaam op.
“Hoezo?”
“Nou , vrouwen moet je altijd direct afkappen, dat weet je toch?  Hoewel ik moet toegeven dat sommige vrouwen wel enigszins coherent kunnen denken, daar zijn voorbeelden van. Maar soit, jij maakt altijd al zoveel fouten dat het nóg evidenter is dat je het beter tradities zou kunnen noemen.”

Als we langs een restaurant rijden zie ik Richard Krajicek naar binnen lopen in een zwart pak. Ik wijs neef Jort op hem. “Hm, wellicht dat hij binnen gaat serveren,” mompelt hij.
Gelukkig zijn we er en hij stapt uit. Loopt zijn huis binnen. Schuifelen is een beter woord.

Als ik thuis kom laat de hond een scheet. Onder de tafel twee grote hopen. Het is vrij evident dat hij tijdens mijn afwezigheid succes heeft gevisualiseerd.


van Gellekom

Observeren, zelfspot, humor. En niet persé in die volgorde, bepalen mijn NU moment. Kortom; I love my cat, as much as I love you..

1 reactie

Nummer 22 · 4 augustus 2020 op 12:28

Geweldig! Peter R.de Vries, waarvoor ik de ‘R’ bestempelde als zijn 2e naam in Ruft, doet niet anders voor de bühne. Ruft, ik sta mezelf juridisch bij als schijtjpurnalist al 40 jaar.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder