TALENTVERKRACHT

Bij gebrek aan mijn wekelijkse shot Veronica Inside, kom ik nu zappend terecht op “10 jaar Voice of Holland”
Altijd dacht ik dat talentenjachten als The Voice het doel hadden, zangers en zangeressen verder op weg te helpen naar een succesvolle carrière.

Ik bedoel, welke winnende artiest is na die tsunami van talentenjachten nu daadwerkelijk doorgebroken?
Niemand eigenlijk, ik zou zelfs geen naam meer kunnen noemen die ik mij herinner.
Alleen dat zingende Brussels tapijt, Ben Saunders uit die eerste uitzending staat mij nog voor ogen.
Die won Voice of Holland terwijl nummer twee, een meisje dat niet onverdienstelijk Pearl heette, na het verlossende eindsignaal, razendsnel het podium afgesodemieterd werd omdat een presentatrice haar verjaardag nog moest vieren.

Dan sta je dus week in week uit je strot schor te schreeuwen en maanden volop in de media aanwezig te zijn om vervolgens binnen een seconde met je tas vol goede bedoelingen weer in het land der vergetelheid rond te dolen.
Intussen staat winnaar Ben Saunders weer gewoon poffertjes te tatoeëren op de braderie van Hoorn.
Maar de kijkcijfers waren te gek. En daar gaat het om.

Overigens vraag je je af waarom mensen überhaupt willen meedoen met zo’n kermisattractie.
Eind augustus bijvoorbeeld, begint Holland’s got talent weer. Ook zo’n kijkcijferstrekker. Daar zat vaak zijne onhebbelijkheid, Gordon in de jury: “Ik zag een vrouw zingen. Erg goed als je van astmatisch gerochel houdt,” merkte Gordon op.
Een andere vrouw zong de sterren van de hemel maar er zat een rimpel teveel in haar voorhoofd en haar linker oksel had een afwijking..En dan kun je het schudden bij Gordon: “Nou, ik heb begrepen dat je gezongen hebt net. Maar dat zag ik alleen omdat je bek bewoog. Leek wel een krolse makreel hahahaha. En dan die reet van je! Dat kan echt niet hoor. Daar moet je echt wat aan doen! En kijk eens naar die buik van je. Wat een pens ,man. Die buik loopt niet synchroon met je stembanden die trouwens ook te ver doorgeschoten zijn.
Nee meid, voor jou stopt het hier. Daaaag!’

Oké, ik ben slecht en schiet altijd weer in de lach bij dat soort teksten, maar voor die kandidaten is dat natuurlijk killing, dat begrijp ik ook nog wel.  Ik zap verder,  en alsof je het over de duvel hebt,  kom ik op een zender waar iemand een aankondiging mijn kamer in schreeuwt: “Kijken!! 29 augustus begint Holland’s got talent weer.”

Fascinerend toch? Kijken naar mensen die serieus, hink-stap-springend, pingpongend en makrelen bakkend met een fakkel op hun hoofd een gooi doen naar uiteindelijke vergetelheid.
Ik kan niet wachten.