Te klein voor tafellaken, te groot voor servet

Een sloep meert af langs het terras. De opvarenden, Pa voorop, gaan op zoek naar een geschikte plek. Ze kiezen voor de tafel waar de loungebank staat en waar ik zicht op heb.
Ma en de puberdochter zijn luchtig gekleed in een witte jurk met spaghettibandjes, de jongste telg, een meisje van een jaar of zeven, draagt dezelfde outfit, maar met T-shirt.
Het zoontje, van ongeveer tien, is duidelijk onder de indruk van het vriendje van de dochter.
Pa bestelt voor hem en zijn vrouw een fles rosé, twee cola voor broer en zus, het vriendje krijgt een biertje en de benjamin is goed voor een flesje fristi.
Moeder en dochter raken druk in gesprek en de heren vermaken zich met de mobiele telefoon.
De beide jongens zijn al snel verdiept in een spelletje dat ze samen kunnen spelen. Pa voert een gesprek met een golfvriend.
De kleine meid verveelt zich behoorlijk. Niemand in het gezelschap bemoeit zich met haar.
Je ziet haar denken: “Zat ik maar thuis met mijn Barbie poppen.”
Ze bekijkt haar moeder en zus aandachtig en heel voorzichtig komt er beweging in het meisje.
Met trage kleine bewegingen wurmt ze haar T-shirt onder het jurkje vandaan en frommelt het kledingstuk achter haar rug.
De volwassen houding die ze vervolgens probeert aan te nemen mislukt totaal. Er is nog niets om vooruit te steken en die blote schouders bevallen haar ook niet. Ze maakt zich steeds kleiner en vouwt de armen stijf voor haar bovenlijfje. Uiteindelijk besluit ze het T-shirt weer aan te doen. Dat bevalt haar toch beter, ze groeit weer een beetje. De familie, druk met zichzelf, heeft van dit alles niets gemerkt.

Ze vraagt of ze een ijsje mag halen bij de salon om de hoek?
Opgelucht huppelt ze uit beeld.