Tegen de Barbaren

JanBontje · 8 april 2011 op 17:33

Beste Sylvia.

Dank je voor je reactie. Aangaande je opmerking dat het lijntje Luther= Hitler kort door de bocht is het volgende:

Luther en Jodenhaat
___________________

Een van de belangrijkste leiders van het religieus geïnspireerde verzet in de eerste jaren van het Derde Rijk was de protestantse theoloog Martin Niemöller (1892-1984).
Toch waren er sterke overeenkomsten tussen de opvattingen van de nazi’s en het lutheraans protestantisme waar het de Joden/joden betrof. Beide leerden dat de Joden/joden verdorven mensen waren die het verdienden om te lijden.

Luther’s Judenhass is een van Hitler’s anti-joodse tien geboden geweest en het moet voor Niemöller een bijzondere ervaring zijn geweest om met de uiterste consequenties van Luther’s opvattingen te worden geconfronteerd.

Luther’s Judenhass staat volop in de belangstelling van wetenschapper en geïnteresseerde leek. Voor de vrijdenker is een schets van de lijn die loopt van Luther naar Hitler op zijn plaats.

Mijn centrale vraagstelling is: kunnen we, zoals de tot jood bekeerde ex-dominee (Nederlands Hervormd) dr. R. Süss zelfs min of meer beweert, spreken van een directe lijn? Volgens de vrouw van Süss, geciteerd op de website van Het Reformatorisch Dagblad, zou haar man hij eens hebben gezegd: ‘Laat de lutherse synode nu eens klip en klaar uitspreken welke vreselijke dingen Luther allemaal over de joden heeft gezegd.’ Op diezelfde website noemt iemand die oproep van Süss ‘werkelijk schandalig’ en ‘absoluut onverdraaglijk’, maar daarmee is de constatering dat Luther het ideologische materiaal leverde dat Hitler smeedde tot de moordmachinerie die de Endlösung uitvoerde, natuurlijk niet onwaar geworden.

Luther was een extreem kwaadaardige Jodenhater. In wat wel zijn ‘theologisch testament’ wordt genoemd – “Over de Joden en hun leugens uit 1543” – zette hij zijn ideeën uiteen.

In ‘De Fabel van de illegaal’ nummer 82/83, voorjaar 2007 , schrijft Harry Westerink: ‘In 1923 prees Hitler Luther als het grootste Duitse genie, die “de Jood zag zoals wij hem pas vandaag beginnen te zien”.

In de dagen na de Kristallnacht schreef de bisschop van Thüringen juichend dat Luther, geboren op 10 november 1483, zich geen mooier *verjaardagsgeschenk* had kunnen wensen. Ook tijdens de Tweede Wereldoorlog beriepen veel kerkelijke machthebbers in Duitsland zich op Luther om het vernietigingsbeleid tegen Joden te rechtvaardigen.

Tijdens de Neurenbergprocessen na de oorlog verdedigde Julius Streicher, hoofdredacteur van het antisemitische hetzeblad “Der Stürmer”, zich door aan te geven dat zelfs een door vriend en vijand bejubeld “genie” als Luther de Joden haatte.
“Hij zou vandaag beslist in mijn plaats op de beklaagdenbank hebben gezeten, als “Over de joden en hun leugens” door de aanklagers ingebracht zou zijn”, aldus Streicher.’

Dan somt Westerink nog wat taalvaardige capriolen op die Luther bezigde om de Joden te karakteriseren: “(…) Gods- en profetenmoordenaars”, “bloedhonden”, “duivelskinderen”, “leugenaars”, “addergebroed”, “volksverleiders”, “woekeraars”, “wurgers”, “rondlummelende schooiers”, “weerzinwekkend uitvaagsel” en “schimmelig soepzootje”. Joden zouden “verblind” zijn, “vervloekt”, “boosaardig”, “wraakzuchtig”, “gierig”, “begerig”, “lasterlijk”, “afgunstig”, “hoogmoedig”, “bezeten”, “halsstarrig” en “onverbeterlijk”. Ze zouden “ons” overheersen, “ons” water vergiftigen, en “onze” kinderen stelen, hen doorboren en hun bloed opvangen om dat te verwerken in matses, joodse broden. Ze zouden “ons ongeluk” zijn. Met grof geschut brengt Luther vrijwel het hele arsenaal aan antisemitische mythes en stereotyperingen in stelling. Alleen het raciale antisemitisme ontbreekt bij hem vanzelfsprekend, want dat werd pas ontwikkeld in de negentiende eeuw.’

Dan citeert hij uit de Nederlandse tekst van Luthers ‘testament’ nog: ‘“Ten eerste moet men hun synagogen of scholen in brand steken en wat niet wil branden moet men met aarde overdekken, zodat geen mens er een steen of een sintel meer van ziet, voor eeuwig niet”, aldus Luther.
Verder riep hij op om de huizen van Joden te verwoesten, hun religieuze boeken af te nemen, hun rabbijnen op straffe van de dood te verbieden voortaan nog te onderwijzen, hen een straatverbod te geven, hen “het woekeren” te verbieden, al hun geld en sieraden in beslag te nemen, en dwangarbeid voor “jonge sterke” Joden in te voeren. En als de machthebbers dit allemaal niet wilden of konden doen, dan moesten ze de Joden in elk geval “het land uitdrijven, richting Jeruzalem”, aldus Luther. Onder zijn invloed gingen Duitse vorsten de Joden meer vervolgen.’

Het “testament” van Luther was een blauwdruk voor Hitler’s Kristallnacht…

Uit de houding van Niemöller, de reacties op Süss’ oproep aan de lutherse synode, de reactie van een uitgever aan mij (‘Luther was geen antisemiet’) n.a.v. een vraag daarover, moet men opmaken dat veel (lutherse) protestanten nog niet klaar zijn met Luther…

Kortom: er is wel degelijk een vrijwel directe lijn van Luther naar Hitler.