Tekort aan vleermuiswerkers!

Er heerst in onze streek, volgens een plaatselijk krantje, een nijpend tekort aan vleermuiswerkers. Meteen grijpt paniek mij bij de keel en ik voel me ijskoud worden door de ernst van dit bericht. Te weinig vleermuisvrijwilligers? Wat moet er dan van ons, Betuwenaren worden? In veel gemeenten, lees ik, gaan al vrijwilligers, voor zover voorhanden, bij mensen langs die last hebben van deze hangdieren. Ze kijken dan wat voor soort vleermuizen er hangen op zolder of in schuur. Ik zag die vrijwilligers voor me en kreeg acuut een vreselijk schuldgevoel. Dus de mensen die – meestal op de vroege zondagmorgen – met zwarte tassen en ernstige gezichten over onze dijk lopen en bij iedereen aanbellen met papieren in hun hand. Dat zijn natuurlijk vleermuisvrijwilligers! En ik, ik heb me vaak niet thuis gehouden. Ach en wee, Ja weh! Ik had het kunnen weten: met hun flapperende zwarte jassen zijn ze natuurlijk in uniform. Hoe heb ik in godsnaam zo blind kunnen zijn? Zo blind als een vleermuis. Ach, als ze maar heel eventjes aan de oeverkant van de Linge omgekeerd aan een boom waren gaan hangen, had ik die vreselijke vergissing nooit gemaakt! Dan had ik het meteen begrepen.

Ik lees verder: deze vrijwilligers gaan kijken wat er precies aan de hand is en om welk merk vleermuis het gaat en geven bewoners tips om de overlast te beperken zonder de vleermuizen te verstoren.
Ik denk na over wat die tips zouden kunnen inhouden: Misschien met een batmancape om, de schuur insluipen en heel zacht speciale brilletjes neerleggen voor als ze wakker worden uit hun winterslaap? Of een folder van Hans Anders in vleermuisbraille voor zachte lensjes of Turkse laseraren? Misschien heel voorzichtig een chipje met een snelheidsbeperking inbouwen tegen het nerveuze gefladder?

Even weer concentreren: De Vleermuisgroep Gelderland en Landschapsbeheer Gelderland hebben een uitgebreide cursus ontwikkeld waar aspirant-vrijwilligers kunnen worden opgeleid tot volwaardige vleermuisvrijwilligers, staat er verder. De cursus kost 30 euro exclusief uniform.
Na afloop krijgen de deelnemers een batdetector in bruikleen van 220 euro. Ach, daarvoor hebben ze die tassen bij zich, natuurlijk. Het wordt me nu allemaal helder. Eigenlijk zo logisch als wat!

Nou, wij hebben die dieren hier ook hoor! In onze boomgaard zie je in de zomerse schemering zwarte UFO-tjes rondvliegen, zo snel dat je niet weet of je ze werkelijk hebt gezien. Het zou een vuiltje in je oog kunnen zijn. Ik hoop echt dat de vrijwilligers met hun tassen weer snel op zondag langskomen. Ik zal ze, nu ik beter weet, met open armen ontvangen en ze mogen in onze schuur naar hartenlust komen detecteren en alle soorten muizen opschrijven die ze zien. En tussendoor serveer ik binnen koffie en zet ‘Die Fledermaus’op.

Maar niks te Jawehen, want dan gaan ze buiten hun boekje en dat rapporteer ik meteen bij de vrijwilligersvereniging…