The Passion

Witte donderdag, sinds 2011 de dag van The Passion waar het verhaal van Jezus met behulp van muziek en zang wordt verteld. De EO en RKK trekken ook dit jaar weer alles uit de kast om op deze manier de evangelie te verspreiden, waarbij je je kan afvragen wat ze hiermee hopen te bereiken. Willen ze het verhaal van Jezus vertellen en zieltjes winnen, of gaan ze puur voor de kijkcijfers.

Dit jaar speelt Jan Dulles de rol van Jezus, verder zijn Simone Kleinsma, Stanley Burleson, Jamai, Jack van Gelder en Beau van Erven Dorens van de partij. Beau is de Verteller en aan tafel bij DWDD liet hij zich ontvallen dat hij vereerd was dat hij door de EO was ingehuurd, waaruit gelijk zijn motivatie voor deelname spreekt. Het zou uiteraard te mooi zijn als iedereen belangeloos meewerkt, maar deze uitspraak van Beau wekte bij mij een verkeerde indruk. Het gaat erom dat zijn kop weer op televisie is, net als al die andere semi-BN’ers die in beeld komen bij The Passion. BN’ers die normaal alleen komen opdraven om in een telefoonteam van Giro 555 te zitten.

Na Gouda, Rotterdam en Den Haag valt nu de beurt aan Groningen waar ze een denderend evenement willen neerzetten, wellicht mede mogelijk gemaakt door de NAM. In deze tijden van crisis is goede PR voor een stad kostbaar en kan een evenement als deze zeker verlichting brengen. De lokale middenstanders staan al op het graf te dansen als ze horen dat “het kruis” langs hun etablissement zal komen en spelen daar moeiteloos op in met arrangementen als dineren bij kruislicht. De steden zullen in de rij staan om The Passion naar zich toe te halen. Net als bij de intocht van Sinterklaas en Serious Request, waarbij de stad zichzelf promoot en het ware verhaal slechts een bijrol krijgt.

Als symbool voor de lijdensweg draagt een groep mensen een verlicht kruis door de Groningse straten en worden ze lastig gevallen door Lieke die toch graag wil weten waarom ze meedoen. De oppervlakkige vragen zullen leiden tot oppervlakkige antwoorden, waarbij woorden als naastenliefde, saamhorigheid en beleving regelmatig zullen vallen. Het dragen van het kruis tijdens The Passion zal bij menig toeschouwer op de bucket list verschijnen ergens tussen de nieuwjaarsduik, de elfstedentocht en de Dam tot Damloop uitlopen in een kippenpak.

Ook ik, als ongelovige, zit voor de televisie op Witte donderdag. Met een hapje en een drankje kijk ik vanaf mijn comfortabele bank naar een paar uur mooie televisie, maar daar blijft het dan ook bij.