Tik tak, tik tak, tik tak, tik tak, tik tak, tik tak, tik tak, tik tak…. Wat ik aan het doen ben? Niets. Natuurlijk doet een mens altijd wel iets. Dingen zoals ademhalen, knipperen met zijn ogen, nadenken met wat (on)geluk, drinken, vreten, urineren of lichaamssappen of Soa’s aan elkander overdragen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Het is ook normaal. Want normaal bestaat niet. Normaal is gewoon een andere vorm van gekte. Gek zijn met een andere naam. Als men beweert dat je ‘normaal’ bent, kun je alvast je koffers pakken, want het gesticht is in aantocht. Zie ginds komt de dwangbuis. Een storing. Een Godvergeten storing. Een storing die mij belemmert mijn aandacht af te leiden. Nu waaien alle niets- en alleszeggende gedachtes door mijn instabiele brein en niets dat het kan verhelpen. Mijn vingers zijn in beweging, maar het internet is gestorven. Nauwelijks te bevatten, gewoon onwerkelijk. Alsof je droomt en wakker bent tegelijkertijd. Wanneer je geen informatieweb voor je neus hebt, realiseer je je pas goed hoe verslaafd je bent. Hoe ontoerekeningsvatbaar, incompetent en psychisch labiel je bent. En als slagroom op de sorbet: hoeveel nutteloze gedachtes er wel niet in dat kleine ( of grote..) hoofdje van je passen.

Uit pure, vervelende doch volmaakte verveling ben ik maar weer eens overmatig aan het smsen. Sinds ik dat onbeperkte smsen in mijn abbonnement heb zitten maak ik er ook meer dan optimaal gebruik van. Erg handig als je internet eruit ligt. Ook handig als je je een werkongeluk op je werk irriteert of verveelt. Ook erg handig als je van de kroeg naar huis fietst. Dan is die onweerstaanbare drang helemaal niet te houden. Je kunt het vergelijken met een een blaas die op uitbarsten staat. Elke druppel urine vertaal je naar woorden en voila. Je pist of schijt elke irritatie en stukje onverteerde verveling uit via je mobieltje. Mijn steun en toeverlaat, mijn meest trouwe vriend en mijn altijd bevredigende minnaar: mijn mobiel.

Niet enkel mijn onschuldige mobiel is slachtoffer geworden van mijn gruwelijke daden, voortgekomen uit allesvernietigende verveling. Ook flessen cola worden weer zoals vanouds gekidnapt, mijn tv is zo heet als een nymfomane hoer en mijn handen zijn aangevreten door een meute dol geworden bevers. Geen mens of ding is meer veilig. Niet enkel de stekker van het grote wijde web is eruit, maar ook de stekker in mijn kop. Een kop zonder schotel. Een kat zonder muis. Een ziekenhuis zonder artsen. Een paard zonder winterpeen. Een supermarkt zonder halfvolle melk. Een koe zonder uiers. Een schrijver zonder hoofd. Dan komt er weinig anders uit dan dit.

Categorieën: Diversen

5 reacties

arta · 20 juni 2008 op 14:57

Hahaha, wat een internetstoring al niet bij een mens teweeg kan brengen!
Leuk stuk!
🙂

SIMBA · 20 juni 2008 op 15:19

Euh….”word” werkt toch gewoon als je internet het niet doet 😉
We krijgen nog een vervolg zie ik, dus het was een lange storing 😀

priet · 20 juni 2008 op 18:48

Leuk hoe je de draak steekt met al onze onzinnige bezigheden 🙂

Lizzy · 20 juni 2008 op 20:59

hahaha.. grandioos.. hilarisch!!!
Mooi hoeveel voorbeelden je er bij kan verzinnen om iets duidelijk te maken, maakt het erg levendig!!!

Shitonya · 22 juni 2008 op 21:33

bedankt voor de aardige reacties 😎

Geef een reactie

Avatar plaatshouder