Toegang controle

U kent ze wel, die grote bedrijven terreinen welke afgesloten zijn met van rood-witte, op en neer bewegende palen, waarbij je opeens weet “ik word conducteur”.

Bij die toegang staat ook altijd zo’n “mannetje” trots te kijken met op zijn linkerborst een glimmende, zilveren V. Die V waarvan ik altijd dacht dat die stond voor “vervelend” want voor je zo een terrein op bent….. Maar weet u wat het nog het erge is? Het worden er steeds meer. De gehele burgermaatschappij voelt zich onveilig, en schreeuwt moord en brand voor meer blauw op straat. En zelf beveiligen is tegenwoordig ook geen optie meer. Dat werd laatst maar weer eens pijnlijk duidelijk, toen een eigenaar van een autosloperij een insluiper probeerde te pletten tussen auto en erf afscheiding.
De insluiper moet zich gevoeld hebben als een druif onder de voeten van een Franse wijnboer.

En nu ben ik zelf dus sinds een half jaartje ook toegetreden tot het keurkorps van zilveren V dragers, en mag ik er op toezien dat enge mensen met foute bedoelingen geen toegang krijgen.
Opeens stond ik zelf een paar uur in een soort Artis achtig terrarium niet ontkomend aan het “van Lunteren!” syndroom pasjes te controleren.

Vaste medewerkers hebben een pasje met een foto, waarvan de gelijkenis in de loop der jaren ongeveer net zo groot is als je eigen gelukkige gezicht op je trouwfoto’s, en je gezichtsuitdrukking op het gemiddelde familie feestje in de jaren daarna.

“Losse” bezoekers en leveranciers mogen een poging wagen om een dagpas te scoren bij mijn collega op de receptie. Hebben ze die bemachtigd dan komen ze bij mij aan de slagboom, alwaar ik ze met mijn vriendelijkste gezicht (wat op sommige ochtenden met de grootste moeite gevonden word) vraag ” Heeft u er bezwaar tegen als ik even in de kofferbak kijk?”

Meestal gaat de achterklep vlot en zonder aarzelen open, maar soms kijken ze me aan met een argwanende blik als een big op de stoep van het slachthuis. Met een stalen blik inspecteer ik de meestal lege kofferbak aandachtig en denk…..

Tja, de V van vervelend.