Het angstzweet brak me al uit toen ik de titel van het emailberichtje las. Toekomst, wat moet ik daar in hemelsnaam mee. Ik leef nu toch. Mijn angsten waren waarheid merkte ik toen ik al hyperventilerend de inhoud las. Wat wil ik met mijn leven aanvangen. Mijn moeder had zeker en vast gelijk. Ik moet beslissen. En op zulke moment beklaag ik mijzelf dat ik in een democratie leef, is het communisme niet wonderlijk. Alle keuzes tot een minimum beperkt.
Een studiekeuze, want studeren zal ik. na al mijn ander activiteiten. Maar wat. Ik wil iets doen waarmee ik kan reizen, iets nuttig. Het leger. En een week lang ben ik ervan overtuigd, eveltje gaat bij de paracommando’s. Heerlijk leventje, reizen avontuur, parachutespringen. Tot ik na een week besef dat ik nooit bij het leger kan gaan als ik weiger een geweer vast te houden, en zeker en vast weiger te schieten. Nee een universiteit dan, of ga ik kunst studeren ?
maar als ik kunst wil doen ben ik bereid om het gat te likken can mijn leerkrachten. Want zo heb ik met scha en schande ondervonden. Kunst kan men niet objectief beoordelen. En elke beoordeling van een kunstwerk is een beoordeling van een persoon. Ik heb niets tegen kunst, maar wel tegen het kunstonderwijs. En Hoogstwaarschijnlijk zeg ik zulke dingen dan ook als ik mijn ingangsexamen ga doen. Want eveltje kan niet liegen, en flapt er zomaar van alles uit.
Universiteit dan, maar welke richting. En op zich is het al hopeloos. Slechts in een droomwereld studeer ik vrijwillig zo een cursus in.
De toekomst wat moet een mens daar nou mee, en begin september wat moet ik dan?
10 reacties
Kees · 21 februari 2004 op 17:51
Het leger is alleen mooi in wervelende reclamespots. EN kunst bestond al lang voordat er universiteiten bestonden. Succes met de moeilijke keuze. Studeren zonder kussen was in mijn tijd nog mogelijk (was alleen geen kunstrichting, dat scheelt misschien).
Mosje · 21 februari 2004 op 18:15
Tja Eveltje, dat is weer eens zwaar kunst zonder ns.
Zelf droomde ik ervan oorlogscorrespondent te zijn op de Maagdeneilanden of postbode op Rottumeroog. In ieder geval iets waarbij ik veel vrije tijd zou hebben.
Zoek iets wat je goed kunt combineren met schrijven!
Mup · 21 februari 2004 op 18:33
Journalistiek misschien? Wel echte journalistiek dan he 😉
Succes met het bepalen van je keuze
Groet Mup.
Suus · 21 februari 2004 op 18:48
Weet je wat je misschien kan helpen? Tenminste, zo werkt het voor mij nu. Staar je niet blind op je studiekeuze. Je leeft, als het goed is, erg lang. Wat jij nu wilt gaan studeren hoeft niet bepalend te zijn voor de rest van je leven. Je blijft je ontwikkelen. Ik ben van pedagoog, naar pr-dame naar nu free lance schrijfster gegaan. en ook ik wil daarbij een steady baantje voor een vast inkomen. Maar wat? Heb me steeds vast gepind op het feit dat als ik had gekozen, ik vast zat. Maar ik realiseer me dat dat niet zo is. Maak een keuze, luister naar je gevoel, dan weet je genoeg. Zovelen maakten de keuze voor een bepaalde studie en ook zovelen hiervan zijn weer gewisseld. Die 4 jaar is niet bepalend, je kan zijn wat je wil. Het belangrijkste is dat je een keuze MAAKT, een beslissing NEEMT. Luister naar jezelf maar schrik niet van die toekomst. Jij kan je leven veranderen wanneer jij dat wilt want het is jouw leven. Jij bepaalt! Succes
deZwarteRidder · 21 februari 2004 op 18:53
Neem een jaartje rust..Eveltje ga een jaar lang werken via een uitzendbureau, ga het echte leven in…en waarschijnlijk is het je dan helemaal duidelijk welke kant jij op wilt…
Rich@Rd
Eftee · 21 februari 2004 op 18:59
Je lijkt mij wel, toen ik zo oud was. Ik heb uiteindelijk een beroepskeuzetest gedaan. Zo wist ik in ieder geval welke richting ik op moest, met m’n studie.
Hier vond ik een [url=http://www.basicorange.nl/ssc/keuzetest1.asp]studiekeuzetest[/url].
Deze is nog uitgebreider: [url=http://eureka.icares.nl/icares/rocmb/nl/signup.xjsp]studiekeuzetest[/url]
Leuke column!
pepe · 21 februari 2004 op 19:04
Ik wens je alle suc6 bij het maken van een keuze…
Keuzes zijn niet altijd leuk, maar hebben ook hun mooie kanten, je kunt kiezen, dat communisme lijkt mij niet geweldig.
viking · 22 februari 2004 op 09:48
Over je kritiek over een kunststudie wil ik dit wel even kwijt: Tijdens mijn studie kreeg ik van enkele leraren het soort kritiek dat je echt niet wilt horen.
Er was echter één docent die honderd procent achter mij stond en me duidelijk maakte dat ik me niets van die fosielen moest aantrekken maar juist dát moest blijven doen waar ík achter sta. Dat heb ik gedaan.
Ik heb mijn plan getrokken, ben een half jaar later afgestudeerd dan officieel is toegestaan: Ik deed waar ik goed in was op de manier zoals ik het wilde. Men zag hier blijkbaar toch wel de waarde van en ik wist zelfs af te dwingen dat ik geen zogenaamde tussentijdse beoordelingen moest ondergaan. Ik vond dat verspilling van zeer kostbare tijd.
Na alles bij elkaar een dik jaar deed ik mijn eindexamenpresentatie: de reacties van de docenten waren geweldig (op één na: ene Wim Simmons, vond mij maar een middelmatig mannetje, later door studenten eruit gewerkt, vond dat alle lettertypen behalve de Helvetica en de Univers baksels waren van ketters en idioten, dit even voor de insiders)
Eén docent had het dus bijna voor elkaar dat mijn zelfvertrouwen en zelfs mijn passie voor wat ik deed om zeep werd geholpen. Laat dat niet gebeuren en lees verder het advies van Suus maar eens heel goed.
Tot slot:
WIM SIMMONS, mocht je nog geen einde aan je miezerable kutleventje hebben gemaakt en per ongeluk op deze site terecht komen: je bent een ontzettende botte kankerlul!
Sorrie, ik moet dit effe eruitgooien. De CX-therapie zullen we maar zeggen he…
Ma3anne · 22 februari 2004 op 10:36
Na twee afgebroken totaal verschillende studies (orthopedagogiek en Nederlands) en veel meer verschillende banen, studeerde ik op mijn 40ste verjaardag af in de studierichting die ik als klein kind eigenlijk al wilde: leerkracht basisonderwijs. “Vroeg geroepen, laat geluisterd.”
Maar grappig genoeg leverden de “verkeerde” keuzes me veel vrijstellingen op en niets bleek voor niets geweest.
Je toekomst plannen: ach… één dag tegelijk plannen vind ik al een hele opgave.
Kies een studie, voor NU. Iets dat je NU leuk vindt. Je kunt je toekomst plannen zoals je wilt, het pakt toch totaal anders uit dan je verwacht had.
De weg waarlangs je wandelt is belangrijker dan waarheen je wandelt, is mijn ervaring. “Toekomst” is een begrip dat tussen onze oren zit. Wat werkelijk bestaat is het “nu” en dat is het enige moment dat je kunt beinvloeden door keuzes.
Ga gewoon lekker doen, wat je NU leuk vindt.
eveltje · 23 februari 2004 op 10:21
nou bedankt voor alle wijze raad
Ik heb beslist dat ik ingangsexamens ga doen voor textielkunst,en kostuumontwerp. Maar dat hoogstwaarschijnlijk niet ga studeren
en nu rest mij dan nog de keuze tussen communicatie wetenschappen, oosterse taal en cultuur en kunstgeschiedenis.
of als ik inderdaad mijn eerste roeping moet volgen dan wordt het filosofie, wat ik al zit te schreeuwen van als ik zes was. en mijn vader maar schreeuwen dat dat nutteloos is.
van het kunstonderwijs, ik heb drie jaar kuntshumaniora gevolgd drama en woordkunst heb ik gedaan. misschien is 15 gewoon te jong. Want ik had er een hekel aan dat mensen mij probeerde te kneden. alhoewel ik er het eerste jaar wel ben opengebloeid.
ik heb ook die studiekeuzetest gedaan. Maar lasser worden zie ik niet echt zitten.
en ik wil ook wel nog jaar meer de tijd. maar dit is al een sabbatjaar, en twee jaren na elkaar dat is al geen sabbatjaar meer, en ik vrees da ik er dan ook in ga blijven steken
ik laat jullie wel weten wat het wordt