Draaidag

Iemand vroeg mij hoe de wereld draait. Ik weet dat de wereld draait, ik merk het aan de effecten. Elk moment van de dag schuift de aardbol een beetje op. Ik draai mee, maar mijn gedachten niet. Die kleine hersenspinsels blijven waar ik ze dacht. Misschien weet ik daarom niet hoe de wereld draait.

Wimperwens

Ik boog me naar de spiegel toe, een wimpertje daar vlak naast mijn neus. Stilletjes breng ik mijn wijsvinger in de richting van mijn linkeroog. Heel zacht alsof ik een vogeltje wil vangen, daar pluk ik het wimpertje weg. Het rust op mijn vinger, ik doe het raam open, voel de avondlucht, het kleine haartje ligt berustend klaar. Wachtend op mijn ademstoot, wachtend op mijn wens, wachtend op de vrijheid. Ik sluit mij ogen concentreer me en mijn mond formuleert een concurrentie voor de oostenwind. Mijn wimper vliegt de lucht in.

It’s a problem free philosophy

Daar zit ik dan, het is weer zover. Al die boeken uitgespreid over een lutele zestien vierkante meter en al die meters moeten mijn hoofd ingestampt worden. Nog erger is dat elke meter een andere meter tegenspreekt. Ik zit daar ergens tussen met een kommetje instantcalorieën.

Het verlies van de kleurpotloden

Eén vierde van vlaanderen wilt haar weg. Negenhonderdveertigduizend mensen is tegen kleur. Haar zwarte krullen dansen in het licht, ze is hier geboren, supportert voor de Belgische meisjes op Roland Garros en op Wimbledon. Zij wilt vlaanderen, vlaanderen spuwt haar uit.

Driemaal jarig

Toen ik iets minder dan een jaar geleden op de vlieghaven afscheid nam van degenen die mij geliefd waren, en tijd hadden. Was ik nog een jong dropje van zeventien zomers oud, de pubertijd juist ontgroeid ,of toch niet helemaal. Nu sta ik hier en ik ben twintig jaar oud, wonderlijk maar echt waar.