Tokkienov en Tokkienova

Ik denk dat het goed is om aan het begin van deze column te benadrukken dat ik een warm gevoel heb voor Russische mensen in het algemeen.

Van Napoleon tot en met Hitler, en van tsaren tot en met de opvolgende presidenten, hebben inwoners van het land geleden en de hoorn des overvloeds is aan velen voorbij gegaan.

Er zijn verbeteringen, ongetwijfeld, maar wat wij daarvan tegenwoordig waarnemen,  bestaat voor een groot deel uit de Russische Nouveau Riche, die met groter SUV’s (alhier ook wel P.C.-tractors genoemd) Europa binnen rijdt. Onder de Nouveau Riche verstaat mijn ecyclopedie ’Minachtende benaming voor mensen die sinds kort rijk zijn en die het geld op een opvallende, patserige manier uitgeven.’ Dat klopt als een bus.

In het verleden verbaasde ik mij daar al eens over, tijdens een bootreis van Finland naar Zweden. Het geweldige buffet met koude en warme gerechten werd bijna geplunderd door een busgezelschap Russen. Grote stapels eten op het bord, proeven, laten staan en nieuw halen. Het personeel van het restaurant liep met een vorm van wanhoop rond.

Ik raakte er niet over uitgepraat. Van vrienden hoorde ik dat in de gebieden rond de Middellandse zee al ‘Russenvrije hotels’ werden aangeprezen. Toen dacht ik nog aan een vorm van discriminatie.

Zaterdag j.l. reisde ik in op de FINNSTAR, een boot van de Finnlines, van Helsinki naar Travemünde. Het terrein met in te schepen auto’s bestond voor het grootste deel uit SUV’s van de merken Audi, Landrover, Mercedes, BMW en Porsche; met Russisch kenteken. Het bijbehoren publiek toonde zich anders dan inwoners van de P.C. Hooftstraat; slonzig en onverschillig. Wij zagen de bui al hangen.

Kort na het vertrek van de boot, werd het diner (rijk buffet) opgediend. Wat er aan tafel maast ons gebeurde, valt met geen pen te beschrijven. Het leek wel een gezelschap dat na een hongersnood in de aanval ging. Als holle-bolle-Gijzen kwamen ze met borden vol van het buffet, namen een of twee happen, lieten het eten verder staan en gingen nieuw halen. Van het dessert stonden bij een van de kinderen vier volgeschepte kommen ijs en vruchten.  Een jaar of tien oud en ze dronken witte en rode wijn door elkaar. Wat er aan eten werd weggegooid, was onvoorstelbaar. Ik zal niet generaliseren, er waren ook keurige Russische mensen in de dinerzaal, maar een groot deel ervan maakte er weer gigantische rotzooi van. 

Dat  gedrag werd de volgende dag bij ontbijt en diner braaf voorgezet. De sfeer op de heel FINNSTAR was nogal anders dan bij vorige reizen. 

Ik herhaal mijn onveranderd warm gevoel voor Russische medebewoners van onze aardkloot. Maar hun Nouveau Riche heeft niets met dit warme gevoel te maken.

Met Tokkienov en  Tokkienova was het niet aangenaam kennis te maken.