Twittermania

Het begon met MSN, de alsmaar toenemende drang om in contact te zijn met je vrienden via internet. Daarna kwamen er sites als facebook & hyves, sites waarop je informatie over jezelf verteld, foto’s post, en blogs bijhoud. Maar de nieuwste internetrage is Twitter. Op twitter kan je korte berichtjes posten, met info over wat je op dit moment aan het doen bent. Toegegeven, iedereen vind het ontzettend interesant als Lionel Messi vlak voor de Champions Leauge finale tweet dat hij zeker weet dat hij er straks drie inknalt. Maar als henk de vries uit heerhugowaard om 3 over 6 tweet dat hij z’n broccoli te lang heeft laten opstaan, kan het me weinig schelen. Evenals de Tweet om 4 over 6 van de plaatselijke chinees dat er weer een bestelling van Henk de Vries is binnengekomen. En toch is iedereen aan het twitteren, er zijn zelfs mensen die zeggen
dat over een jaartje of 10 de hele wereldbevolking aan het twitteren is. Dat lijkt me vrij sterk, stel je voor, een tweet van een zekere O. Bin Laden, dat ie een aanslag aan het plannen is in z’n huis, met adres erbij.

Waarom is twitter dan toch zo populair? Gedragswetenschappers zeggen dat het komt omdat mensen via berichtjes via twitter dingen kwijt kunnen, en het gevoel hebben dat mensen ook echt luisteren. Deze mogelijkheid valt af, aangezien je maar 140 tekens per tweet kan tikken, en ik ook wel is Oprah Winfrey kijk, en dus weet dat als mensen wat kwijt willen, ze dat nooit lukt in 140 tekens.

Volgens de oprichters is het leuk om te weten wat de persoon aan het doen is als hij of zij haar desbetreffende tweet plaatst. Zo weet je dus altijd dat andere mensen het leuk hebben, terwijl jij hun levens checkt, omdat die van jezelf dus aardig mislukt is. Hier zou ik niet blij van worden, maar als je er erg depressief van word, kan je nog wel spontaan je zelfmoord tweeten. Leuk he, dat twitter?