UFO

Het gebeurde eind 1989. Enkele jaren voor de eerste golfoorlog. Een ervaring die indruk maakte. De eerste keer dat je een UFO ziet, vergeet je namelijk niet snel. ’s Avonds laat. Donker. Heldere sterrenhemel. Ik was op bezoek bij een vriend en we stonden voor de deur nog wat na te praten. We keken omhoog. Het was de tijd van de Perseïden – een meteorietenzwerm in het najaar. Af en toe een dunne streep licht, een kort oplichtend spoor dat je pas ziet als het alweer voorbij is. En dan opeens iets heel anders. Een voorwerp dat op hoge snelheid overvliegt. Felle lampen met daartussen zwakkere lampen, in een driehoek gerangschikt. Een zacht zoemend geluid.

Onze reactie was opmerkelijk. We kenen elkaar aan. Allebei met een blik die zei: ik weet dat ook jij zag wat ik net zag, maar als ik als eerste zeg wat ik net zag, lach je me uit of ontken je het, want ik geloof het zelf ook niet. Heel gek. Allebei zie je iets en je staart elkaar aan, weet niet wat je moet zeggen, hoe je het moet zeggen.

Jarenlang ben ik vliegtuigspotter geweest. Ik weet hoe een vliegtuig eruitziet. Als dit een vliegtuig was, stond het in geen enkel vrij verkrijgbaar boek. Het vloog een afwijkende koers. Geen knipperende lichten. Alleen die in een driehoek gerangschikte lichten. Een zoemend geluid. En snél dat het ging!

Ik ben ervan overtuigd dat het heelal krioelt van het leven. Dat wil niet zeggen dat een vliegende driehoek meteen buitenaards is. Hoewel ik dolgraag een buitenaards ruimteschip, buitenaardse wezens zou ontmoeten, heb ik altijd gedacht dat het om het prototype van een aards vliegtuig ging. Proefvliegen in Europa. Niet onmogelijk. Amerika had in die tijd nog de nodige bases in met name Duitsland.

Kort na onze ervaring werd België plotseling overspoeld door driehoeken. Zelfs van officiële instanties kwamen meldingen binnen. Er werden F-16 straaljagers op af gestuurd. Het kwam op het nieuws. Ik versteende toen ik de beelden zag. Het was hem! Hetzelfde object, dezelfde lichten, dezelfde vorm.

Enkele jaren later. De golfoorlog begint. Een nieuwe straaljager wordt aan het publiek getoond. Onzichtbaar voor radar vliegt het naar vijandelijk gebied, wijst met zijn laser vanaf grote hoogte een doel aan. De F117 Stealth bommenwerper. Mysterie opgelost?

Mijn eerste reactie was: zie je wel, dat is hem! De Stealth is in Europa getest. In dichtbevolkt gebied, met in elke vliegminuut de radarinstallatie van een of ander vliegveld. Toch was ik niet overtuigd. Was het de driehoek die ik gezien heb, die vele mensen gezien hebben? De vreemde lichten, het zoemende geluid, de hoge snelheid?

Weer enkele jaren later. Open dag op vliegveld Eindhoven. De F117 Stealth – sinds de golfoorlog geen geheim meer, enkele toestellen zijn tijdelijk gestationeerd op Gilze-Rijen – komt tijdens een demonstratie met veel kabaal overvliegen. Bij zijn vertrek, na afloop van de open dag, groet hij het restje achtergebleven toeschouwers door met zijn toestel te schommelen.

[img]http://62.197.135.69/columnx/pics/0300ufo.jpg[/img]

De F117 Stealth. Een indrukwekkend staaltje techniek, maar een heel ander soort driehoek.

Meldingen van [url=http://www.home.zonnet.nl/pollie_37/Driehoek.htm]vliegende driehoeken[/url].

[i]Voetnoot. Dit is column 300. Het verklaart de naam van de vorige column, getiteld “bijna”. Langer geduurd dan verwacht. Begin 2003 stond hij gepland, maar het tempo is drastisch omlaag gegaan. En toch, driehonderd columns is drie jaar tijd is geen slecht aantal. Gemiddeld elke vier dagen een nieuwe. Daar staat tegenover dat het aantal korte verhalen flink is toegenomen. Dat moet ook.[/i]