Uitgevlogen geluk

Ze is drieëntwintig jaar, werkt en woont op een eiland in het Caribische gebied. Ze is zelfstandig, redt zich prima daar ver weg.
Ze is nog wel altijd een kind van haar ouders, vanavond belde ze: ‘Mam, kun je even terug bellen?’
En wat doe je dan als moeder? Ik belde haar dus terug. Ik had haar gisteren al geprobeerd te bellen maar ze nam niet op. Ik wist dat ze het druk had en dertien dagen achter elkaar moest werken dus vermoedelijk was ze aan het werk toen ik belde. Een keer gaat de telefoon over en ze neemt op: ‘Hoi mam’
‘Hoi lieverd, en gefeliciteerd met jullie tweejarig samenzijn.’
‘Dank je mam. Maar daar belde ik niet voor hoor.’
‘Oh maar ik wilde je wel even feliciteren, dat mag toch wel.’
‘Ja, natuurlijk, maar ik wilde je vragen of je even voor ons iets kunt doen.’
Zo gaat ze nog even door en ik krijg opdracht wat dingen na te vragen en te regelen voor als ze in september weer terug komen naar Nederland.

Ik vraag haar of ze het pakje al ontvangen heeft wat vrienden hebben meegenomen voor haar.
‘Ja mam, dat was vet en bedankt voor alles, de boeken, die vlokken, de lenzen en Donald Duckjes, wij zijn er zo blij mee.’
‘Ik hoop dat jullie er veel plezier van hebben, meis.’

‘Mam, je wist dat ik dertien dagen moest werken. Dus ik op één april om elf uur in de ochtend begonnen en om drie uur ‘s middags klaar, maar ik moest terug om tien uur in de avond. Ik was zo boos dat ik juist die dag niet vrij kon zijn. Dat is de dag dat we twee jaar samen waren. Maar gelukkig moest mijn vriend ook werken.’
‘Hmhm.’ Ik laat even horen dat ze door kan gaan en dat ik luister.
‘Ik rijd dus met de auto de oprit op en verwacht niemand thuis, ik heb gepland nog even een dutje te doen voor ik vanavond weer aan de slag moet tot laat in de nacht. Wat denk je?’
‘Ik heb geen idee?’
‘Staat mijn vriend op de veranda netjes in pak, terwijl ik roep: ‘moet jij niet werken?’ Hij glimt van oor tot oor, mam. Hij zegt dat ik nog tien minuten de tijd heb om me om te kleden.’
‘Echt waar, wat leuk.’
‘Nou op dat moment dacht ik dat echt niet, ik snapte niet hoe hij het verzon om snel even iets te vieren tussen het werken door, daar had ik echt geen zin in. Maar goed, ik dacht laat maar ik ben morgen gewoon kapot.’
‘Ja dat geloof ik.’
‘Gaat mijn telefoon ook nog af, ik zie in mijn scherm dat het mijn baas is, ook dat nog. Ik neem toch maar op. Vraagt hij of hij stoort. Nou ja hoezo? Vraag ik hem.’
‘En toen?’
‘Hij vroeg eerst of ik morgen eerder kon beginnen en gelijk er achteraan dat ik dan vanavond vrij zou zijn. Hij zat dus in het complot, mam. Ik loop naar de slaapkamer en vind daar een jurk, schoenen en zelfs bijpassende oorbellen klaar liggen. Ik kleed me dus razendsnel aan en laat me verrassen.’
‘Wat ontzettend lief.’
‘Hij nam mij mee naar een gebouw in de wildernis, het zag er doods uit en ik dacht wat moeten we nu hier. Er ging een deur open en ik zag een affiche met salsadansen, nee hè dacht ik nog. Moet ik met mijn uitgeputte lichaam in een groep gaan dansen.’
‘Wat geeft dat nu, het is toch leuk dat hij dat voor je deed.’
‘Mam er was geen grote groep, alleen een leraar en wij kregen privé-les.’

Nu zie ik een heel gelukkige dochter voor me, ook al is ze ver weg. Ik zie de glimlach op haar gezicht. De afstand tussen ons maakt de liefde alleen maar heftiger. Ze zou het kort houden had ze haar vriend beloofd en die had al geantwoord: ‘Dat gaat niet lukken als jij je moeder belt duurt het altijd minstens een half uur.’ Hij heeft gelijk.