Vanuit mijn jaren-30 woning (met authentieke glas-in-lood ramen én openslaande tuindeuren) heb ik uitzicht op een daarvoor niet bedoeld, maar zeer fraai gelegen en uitnodigend schijtveldje.
Overdag, in het volle licht, moet je een behoorlijke durfal zijn om de hoop van Wodan en Snuitje zonder blikken of blozen dampend achter te laten in het net gemaaide gras. Slechts een enkeling, verstoken van een boterhamzakje, kijkt stoïcijns de andere kant op. Het gekromde ruggetje van Loebas wordt genegeerd, knalhard tegen de wenselijk sociale standaard in.
Hoe anders is dat in het donker: ik zie een regelrecht verband tussen het ingaan van de wintertijd en de acute toename van profielverknallers en hakverhogers op nog geen 6 meter van mijn huis. ‘s Avonds waant de late wandelaar zich blijkbaar onbespied, gesteund in zijn overtuiging door gesloten gordijnen en dicht gedraaide shutters. Gisterenavond zag ik (ik lees prima lip) iemand: “goed zo jochie” zeggen tegen zijn bouvier na een sur-place van zeker 3 minuten. Daarna even door de knietjes was er mooi niet bij.
Zelf kom ik ook wel eens een zakje te kort, ik ben echt niet Roomser dan de paus. Zeker nu de peren, als rijpe appelen uit de boom van mijn buren, in mijn tuintje vallen en mijn viervoeter dagelijks de dag goed begint met een peertje of vier. Maar dan neem ik ‘le grand bah’ wel op de volgende ronde mee, en markeer de crimescene met een haringvlaggetje. Dan hou ik even mijn adem in, strek mijn arm en plant de vlag. Ik hoop op begrip maar verwacht toch op z’n minst een glimlach. Dat vlaggetje zegt: “Sorry, de zakjes zijn op maar ik wordt straks opgehaald”. Of de volgende ochtend tegen de buurman-die-geen-zakje-mee-had: “Kijk es, ik lig er nog”.
Na dit weekend ga ik standaard met 2 boterhamzakjes en een hand vol vlaggetjes de hond uitlaten. Dan is het perenseizoen voorbij, heeft de buurman de boom gesnoeid en denk ik het te redden met een zakje of 2. En dan zeg ik tegen mijn jongens: “ Ik ga de hond even legen en het veldje opfleuren, ben met een half uurtje terug.”
29 reacties
Mien · 28 november 2016 op 13:22
Waar rook is, is vuur zeg ik, bij -7 graden Celcius. Ik trap er niet meer in gelukkig. Bah. Hondenpoep, niets viezer dan dat. Goed stukje Karen.
Mien · 28 november 2016 op 13:52
Waar is mijn avatar gebleven? Ik zie hem wel nog links bovenaan de pagina staan, bij de inlogstatus, maar niet in de reactie hierboven.
Edit: En nu zie ik hem ook weer staan in deze reactie. Vreemd, maar opgelost.
Karen.2.0 · 28 november 2016 op 15:27
Dank je Mien, hond-en-poep, helaas onlosmakelijk met elkaar verbonden 😉
Snarf · 28 november 2016 op 14:03
Lekker uitgedraaide column. Mis alleen een geurvlaggetje. Fraai gedaan, Karen!
Karen.2.0 · 28 november 2016 op 15:28
Dank je wel Snarf! 🙂
Nummer 22 · 28 november 2016 op 14:23
Karen! Het is me wat zeg en vlak voor jouw glas in lood ramen en de openslaande deuren (toch wel aan de achterzijde?)Ik zie dit huis zo voor me, maar dit terzijde. Zelf woon ik in een doodlopend straatje met maar 9 huizen en…geen schijtveld in de buurt, met 1 Corky hondenbezitter op nummer 1. Enfin, ik word schijtziek van de hopen stront op openbare grasvelden met verbodsborden alleen een hond kan niet lezen en hun uitlaters zijn avond en nachtblind. Ooit ontdekte ik een hoop stront op mijn oprit en ging wachten en wachten totdat ik wist wie de uitlater was. En jawel..een straat achter op nummer 4. Ik pakte een schop en de drollen, van deze medium size hond, hup erop. Even lopen en de brievenbus op hun oprit werd gevuld. Briefje erbij: Wie stront bezorgd ontvangt altijd een antwoord. Nummer 2 van de Fluitekruid. Jawel, de bel en een boze uitlater. Zeg wat is dat nu smeerlap! Ik bleef kalm en zei”Dat is wat u bij mij laat deponeren en echt dat is op het verkeerde adres” De man werd woest en zei ” ik betaal hondenbelasting dus laat ik mijn hond poepen waar ik wil”. OK en ik betaal rioolbelasting dus poep en pies ik morgen maar bij u op de oprit! Deal? Hij liep al scheldend weg. Nooit meer heeft zijn hond bij mij in de voortuin en oprit de ontlasting gedeponeerd! De man groet mij in het voorbijgaan” strontjong” hoor ik regelmatig als zijn reactie op ” goedendag”
Enfin, plant de vlaggetjes..schep de drollen op en gooi ze de uitlater achterna of doe als ik…hup de stront retour! Het helpt echt!
Mooi verhaal, wel shit zeg.
Tip: rotjes in de hopen, aansteken en wegrennen maar pas op dat je niet uitglijdt…?
Karen.2.0 · 28 november 2016 op 15:32
Kijk dat zijn tips waar ik wat aan :-). Enne, hondjes van het type Corgy schijnen het ergst te zijn, hebben ook vaak een baas met een, vergelijkbare,lange rug. Dat bemoeilijkt het door de knietjes gaan 😉
Nummer 22 · 28 november 2016 op 17:07
Dat klopt van die rug
?
Karen.2.0 · 28 november 2016 op 18:07
Ik wist t, ik wist t! 🙂
van Gellekom · 28 november 2016 op 14:41
Waar ik zo’n hekel aan heb, zijn die mensen die rustig het regenwater laten vallen op gras, trottoirs en dergelijke. Ik bedoel, vang het eens op in een plastic tas van A Heijn. Dan trap ik tenminste iet langer in een plas water ’s avonds. Kan hier geen wet voor komen??
Mooie column weer Karen. Je kan er wat van.
Karen.2.0 · 28 november 2016 op 15:33
Een buurman verderop laat z’n hond uit met een weekendshopper van de Lidl. Die heeft een Deense Dog.
Dank je wel Van Gellekom!
Esther Suzanna · 28 november 2016 op 14:50
Haha, herkenbaar. Ik woon midden in de natuur dus veel bos en struikgewas, verder heb ik een miniatuurexemplaar dus minipoep! Ik heb wél altijd zakjes bij me want als er ‘controle’ is en je hebt niks om de keutel in te doen, riskeer je een boete van 100 euri. Op paden en lanen en grasvelden ruim ik het op maar eerlijkheidshalve laat ik ‘ofroad’ die konijnenkeutels van de mijne lekker liggen tussen de échte konijnenkeutels. Geen hond die het verschil ziet. 🙂
Superleuk geschreven!
Karen.2.0 · 28 november 2016 op 15:35
In het bos ben ik ook geen ruimer hoor Esther. Mijn hond is daar geregeld van het pad om even de krant van vandaag te lezen, dan laat ik m ongestoord z’n gang gaan 😉 Dank je wel!
NicoleS · 28 november 2016 op 15:29
Leuke column! Heerlijk lijkt me dat, een hond hebben. Maar mijn man trapt er niet in.?
Karen.2.0 · 28 november 2016 op 15:38
Jammer! Altijd goed voor een straffe frisse neus. Een lege hond en een leeg hoofd in 1 klap, das win-win (en komt de creativiteit ten goede ;-). Dank je!
StreekSteek · 28 november 2016 op 15:51
Eén keer de productie van de hond in de brievenbus van het baasje deponeren doet wonderen.
Karen.2.0 · 28 november 2016 op 19:48
Dat durf ik niet Streek, ik ben toch een beetje een schijterd..
Mien · 28 november 2016 op 15:55
Wat ook helpt is de grote boodschap van de hond in cadeaupapier verpakken, voor de deur van het baasje leggen, in brand steken, aanbellen en dan wegrennen. Wel op het hoekje even afremmen en dan omkijken. ?
Karen.2.0 · 28 november 2016 op 18:09
Dat doen mijn jongens (wel eens), ik heb ze vriendelijk verzocht dat in het buurtje verderop te doen Mien 🙂
Dees · 28 november 2016 op 16:42
Laatst liet ik mijn kind uit en de eigenaar van een hond maakte een opmerking dat kinderen en honden eigenlijk sprekend op elkaar leken. Hij wilde vervolgens weglopen en liet de zorgvuldig gedraaide drol op het pad waar mijn dochter haar peuterpasjes nog moest zetten liggen.
Hij was zwaar beledigd toen ik hem vervolgens tegenhield en een luier aanbood. Conclusie: hondenuitlaters kunnen niks hebben 😀
Heerlijk stukje, met een luchtje eraan.
Karen.2.0 · 28 november 2016 op 18:10
Dees, het is om te zuchten zo weinig zelfreflectie de mensch in het algemeen, en de hondenbezitter dus niet uitgezonderd, soms heeft.. Dank je wel!
Pierken · 28 november 2016 op 16:49
Als Nachtzuster mij uitlaat heeft ze altijd een schep en een flinke tas bij zich. En die gaat bijna altijd tot een kwart vol. Zeker als we de avond daarvoor in de stad hebben gegeten. Ik begrijp de asocialen die daar schijt aan hebben ook niet.
Wat een heerlijk, niets aan de fantasie overlatend verhaal, Karen! De ‘surplace’, die ‘haringvlaggetjes’ i.c.m. de titel en ‘buurmans peren’. 🙂 De kleine dingen zo uit kunnen vergroten: petje af.
Karen.2.0 · 28 november 2016 op 18:22
Haha! Pierken, ook jouw reactie laat weinig aan de verbeelding over. Als getogen Haagse/Hagenese (ik zit er ergens tussen in) heb ik weinig moeite om jullie waar dan ook in het centrum te visualiseren, Haagse bos doemt ook op, evenals de Scheveningse Bosjes,levert al met al een ‘hoop’ schik op hier. 🙂 Dank voor je compliment!
Nummer 22 · 28 november 2016 op 17:09
Hoeper de poep dus!
Yfs · 28 november 2016 op 21:01
Hilarisch geschreven met pareltjes van zinnen!
Een met vlag en wimpel geslaagde column!!
aldus een kattenliefhebster! 😉
Karen.2.0 · 29 november 2016 op 15:32
@Bruun en @Yfs:
Dank voor de mooie complimentjes! 🙂
Bruun · 29 november 2016 op 14:59
Al na de eerste alinea kon je me opvegen. Wat een geweldig leuke column! En ook schrijftechnisch niets op aan te merken. Top gedaan!
Nachtzuster · 29 november 2016 op 22:33
Je bent echt een aanwinst hier, Karen.2.0. Met je lekkere pen. Veelzijdig en kwalitatief erg goed geschreven. Top!
Karen.2.0 · 29 november 2016 op 23:09
Haha! ‘Met je lekker pen’, 🙂
Ik ben hier nog maar kort en ben in een heerlijk wereldje beland, das een ding wat zeker is. Dank je wel!