Amerika, het land van onbegrensde mogelijkheden! Het jaar 2008 zal de geschiedenisboeken ingaan als het jaar waarin die onbegrensde mogelijkheden de wereld in een diepe financiële crisis stortten.
Uncle Sam liet hem te ver uit zijn broek hangen. Ik kon vroeger met enige verbazing kijken naar de tekeningen van Uncle Sam, gezeten op een stoel, met lange baard, met hoge sterrenrijke hoed en met een stapeltje dollarbiljetten in de hand. Nu roept het mij een golf van ergernis en boosheid op.

De uitdrukking ‘hij laat hem uit de broek hangen’ heb ik jarenlang niet meer gebruikt. Toen een OK-manager uit het ziekenhuis waar ik werkte, tijdens een diner dat wij onze gastheren in Amerika aanboden, joviaal riep ‘ jongens, laten jullie hem maar eens lekker uit de broek hangen, want het ziekenhuis betaalt’, ben ik zo diep getraumatiseerd dat ik de zinsnede uit mijn vocabulaire heb geschrapt, ofwel heb bewaard voor situaties van extreme afkeer. Zo’n situatie doet zich nu helaas voor.

Gisteren kreeg ik weer zo’n Uncle Sam-plaatje in mijn handen. Toen zag ik het; een ware flashback: ik had ooit zo’n Uncle Sam!

Ik herinner mij dat wij in mijn kleuterjaren regelmatig Amerikaans bezoek over de vloer hadden. Tante Frieda was een graag geziene gast, althans voor mij. Altijd had ze cadeautjes mee en als ze op bezoek kwam, dan deed ze dat nooit zonder liter ijs van ‘ Het IJspaleis’. Het bezoek had iets te maken met ‘ de oorlog’. Als kleuter hoorde je je ouders zoveel praten over ‘de oorlog’. Later kreeg ik in de gaten dat Frieda familie was van, of behoorde tot, de Joodse mensen die via mijn ouders in de oorlog een weg naar veiligheid vonden. Over die activiteiten spraken ze zelf overigens bijna nooit. In plaats van Frieda, verscheen ineens Sam. Sam was een flinke vleesklomp die aan kwam sloffen, neerzeeg in hoge stoel, zich liet bedienen met drankjes en eten en met knauwend Amerikaans de boventoon voerde in alle gesprekken. Sam was zo gierig als de pest. Nooit nam hij wat mee voor mijn moeder; een gastvrouw die zich geen keer liet kennen en Sam al het goede voorschotelde dat ze, zo kort na de oorlog, kon bieden. Sam knikte mij goedmoedig toe sprak ‘zeg maar Uncle Sam tegen mij’.

Sam kwam altijd onverwachts. Dan kwam hij aangedrenteld en nog voor hij de bel kon aanraken, riep ik: ‘ Mam, daar komt Sam!’. Dat was altijd goed voor een lichte vorm van paniek.
We maakten gekke dingen mee met die vent. Op een dag sloot hij zich op in het toilet. Net toen we dachten dat hij de geest had gegeven, kwam zijn hoofd om de hoek van WC-deur en hij riep naar pa: ‘Jan, do you have a hammer for me?’ . Na tien minuten kwam hij met blij gezicht het toilet uit. Wat hij met die hamer heeft gedaan, weten we nog steeds niet, maar de uitdrukking ‘ Jan, do you have a hammer for me’ gebruikten wij nog jaren; te pas en onpas.

Nog erger werd het, toen Sam op een dag plaats nam op de hoge stoel, zich met een bonte zakdoek het zweet van zijn hoofd wiste en begon aan een van zijn ellenlange, traag en knauwend uitgesproken verhalen. De schrik sloeg plotsklaps toe. Sam had na zijn recentste toiletbezoek zijn toegang tot de slangenkuil niet dichtgeknoopt en, o wat een onheil, de poort onder zijn kolossale buik stond wagenwijd open. Omdat ook zijn walgelijk roze onderbroek kierde, werd maar al te duidelijk dat het hier daadwerkelijk om een man ging. Regelmatig verkeerden wij in de gang naast de huiskamer om vreugde en ontzetting uit te wisselen en om te bespreken wie de moed zou moeten hebben om Sam met zijn eigen exhibitionisme te confronteren. Het was pa die tenslotte het hoofd richting Sam boog en fluisterde:’ Sam, look there’ .
Sam is daarna nog twee keer geweest en verdween toen in het niets. Jaren later vertelden mijn ouders dat Sam Europa in trok om nog iets van het familiekapitaal, dat in Duitsland was achtergebleven, te redden. Mijn vader stond hem daarbij ter zijde. Toen de zaken waren gedaan, verdween Sam en een woord van dank aan mijn ouders is nooit ontvangen. Wat bleef, was de legende van ‘ Uncle Sam’ die hem uit zijn broek liet hangen.

Zoals gezegd: ik bewaar die uitdrukking voor een situaties waarvan ik grote afkeer heb. Ik heb gehoopt hem nooit meer te zullen gebruiken, maar wat daar nu in Amerika is gebeurd, door hebzucht, door het op de pof leven, door het zelf verrijken en door die onbegrensde mogelijkheden, roept voldoende afkeer op om luid uit te roepen:
Uncle Sam liet hem weer te ver uit de broek hangen!
Mede door die Uncle Sam moeten wij niet alleen onze gulp een tijdlang dicht houden, maar ook nog eens onze broekriem stevig aanhalen.


5 reacties

Mien · 16 oktober 2008 op 08:26

Onderhoudende column met een irritant Sammetje.

Al die Sammen en Suesen overzees zijn vraatzuchten, maar niemand heeft het over hun honger !? :stom:

Mien Bóks Hangt Ouch Waal Ens Op Mien Kneen

Ma3anne · 16 oktober 2008 op 10:13

Knap, hoe je mij als lezer meeneemt in jouw associatiestroom over heden en verleden. De lijn in het verhaal vind ik erg goed.

Inhoudelijk heel vermakelijk. 😀

KawaSutra · 16 oktober 2008 op 23:34

Een bloemrijke vertelling Schoevers, met, zoals Ma3 al zei, een knap opgebouwde verhaallijn. Ik ken wel ene Jan Hammer. Heeft de muziek van Miami Vice geschreven. Zou die familie zijn? 😀

arta · 17 oktober 2008 op 09:34

Heel erg leuk verhaal.
🙂

pally · 17 oktober 2008 op 16:06

Schoevers, erg leuk je hier weer te lezen met zo’n vermakelijk verhaal, waarin ondertussen wel een actualiteit wordt meegeweven. Dat vind ik knap. Ik wou dat ze zo de actualiteiten ook in de kranten zetten. Dan werd er vast meer gelezen dan alleen de koppen… 😀

groet van Pally

Geef een reactie

Avatar plaatshouder