Heel vroeg in de ochtend, eigenlijk is het voor mij nog midden in de nacht, Staat mijn partner op en fluistert, ik ga de auto halen en kom terug, maak jij je klaar? Nog vijf minuutjes mijn ogen dichtdoen denk ik, en val prompt weer in een diepe slaap. Het was een zware werkdag gisteren.
Na wat voor mij seconden later is, word ik bruusk wakker van een doordringend bellen aan de deur. Verdorie, hij is al terug en deze dame ligt nog in bed! Met een zwaai gooi ik het dekbed opzij en spring uit bed. Bij de eerste stap zwikt mijn voet die totaal gevoelloos is om. Het is alsof er een zware klomp aan mijn been hangt. Waarschijnlijk in een slechte positie geslapen. Nu gaat de telefoon ook nog over! De deurbel blijft gaan,dus laat ik mij op mijn achterste zakken en schuif zo de kamer door, de hal, de woonkamer , tot aan de zoemer om de deur te openen. Waarom neemt hij verdorie toch nooit de sleutel mee! Zoals te verwachten was , staat de barometer van zijn humeur laag, hij staat al even aan de deur en het regent.
Dit is duidelijk geen goed begin om de week vakantie te starten. Na enkele ogenblikken heen en weer gekibbel, verdwijn ik naar de badkamer, hij begint de auto in te laden. Dan nog snel een kopje koffie en we kunnen starten, de weg op naar Zuid Frankrijk.
Het koudefront dat nog altijd in de auto hangt begint zich stilletjes op te lossen naarmate de kilometers voorbij vliegen en we beginnen uit te kijken naar een ontbijtje in Berchem, het tankstation in Luxemburg. Dit is een halte voor de meeste mensen die naar het het zuiden rijden.
Onze eerste stop halen we met maar een half uurtje vertraging op het schema en intussen is de stemming volledig opgeklaard, tijd voor koffie, chocoladebroodjes en croissants. En een volle tank benzine. Als we nadien de auto terug starten is ons buikje gevuld en mijn partner tevreden.
Ik kijk naar buiten en zie het uitzicht veranderen, van brede valleien met golvende akkers, naar groene heuvels in verschillende kleurnuances. Het is hier mooi en er is nog veel ruimte. Tijd om te ontspannen en te genieten en voor ik het knopje in mijn hoofd omdraai naar vakantie modus, denk ik nog even terug aan deze morgen.
Was ik met mijn linker voet uit bed gestapt, dan was ons reisje misschien een tripje naar het ziekenhuis geweest.
5 reacties
SIMBA · 10 augustus 2012 op 13:58
Gelukkig was je niet met het verkeerde been uit bed gestapt 😉
LouisP · 10 augustus 2012 op 14:08
De deurbel blijft gaan,dus laat ik mij op mijn achterste zakken en schuif zo de kamer door, de hal, de woonkamer , tot aan de zoemer om de deur te openen. Waarom neemt hij verdorie toch nooit de sleutel mee!
Soms zijn er van die zinnetjes die gewoon echt gebeurd zijn. Dat weet ik gewoon! Is ook erg beeldend geschreven.
Het koudefront dat nog altijd in de auto hangt begint zich stilletjes op te lossen
Bijzonder..
Libelle · 10 augustus 2012 op 14:27
Ja, ik geloof dat het hele verhaal een mooie beschrijving is van de waarheid, van de echte beleving. Persoonlijk zit ik meestal op 60% van de waarheid en doe er dan wat ‘jus’ bij.
Dat knopje ‘vakantie modus’ is een handig dingetje. Dikwijls resetten zeker?
pally · 11 augustus 2012 op 23:41
Vooral de 2e alinea en de 4e alinea vind ik leuk geschreven, Agapo!
De andere wat minder. Die lijken meer op een gewoon vakantieverslag. Op zich vind ik je ‘naturelstijl’ niet gek. Maar hier en daar mag het wat mij betreft net een ietsje meer hebben.
groet van pally
Mup · 14 augustus 2012 op 14:16
Ooit was hier herkenbaar het verboden woord, terecht 😉 maar hier moet ik hem er weer even ingooien 😎
Groet Mup