Verkiezingen en kaas

Wethouder Jansen nodigde mij uit voor een lunch bij hem thuis. Behalve Wethouder is hij ook nog fractievoorzitter van een onbenullig partijtje. Over perverse hobby’s gesproken.
Ik vraag mij af wat hij van mij wil omdat hij nooit levensgevaarlijke situaties creëert zoals mij voor een lunch uitnodigen bijvoorbeeld. Omdat hij er een butler en een kok op na houdt verwacht ik er veel van maar ik kom bedrogen uit. Wij lunchen niet in de “salle à manger” zoals hij de eetkamer noemt. Gewoon in de keuken waarmee hij mijn status duidelijk heeft bevestigd. In zijn ogen val ik in de categorie schillenboer, loodgieter en vuilnisman.

De kok is vrij want voor schillenboeren zoals ik zet Jansen zijn “Maître de cuisine” niet in.
Geen exotische niemendalletjes dus maar de pot van het gepeupel zal ik maar zeggen.
Brood, boter, kaas en een beker melk.
‘Ik zie dat je je echt hebt uitgesloofd met deze lunch, Jansen.Ik voel mij geroerd.’
‘Nietwaar?,’ reageert hij stoïcijns.
Intussen smeer ik drie centimeter boter op mijn brood en pak de kaas. Het is zo’n plastic pakje waar van die losse plakjes in liggen.
Ik bekijk het van alle kanten en neem er dan een plakje vanaf. Dat is niet zo makkelijk als je denkt omdat die plakjes altijd aan elkaar kleven. Bovendien is het oude kaas, en die maakt de moeilijkheidsgraad nog hoger. Eerst probeer ik het met mijn mes.
Had ik beter niet kunnen doen want de gortdroge kaas valt in zes stukken uiteen.Ik staak mijn poging en gebruik gewoon mijn handen wat op een afkeurend tssssssssssst van Jansen komt te staan.

‘Jij stelt mij teleur Jansen,’ zeg ik, alle brokstukken op mijn bord leggend.
‘Hoezo Kees.’
‘Ik verwacht van jou betere kwaliteit kaas ,Jansen. Neem nou deze kaas,’ en ik wijs naar de brokstukken op mijn bord. ‘Er zit een plastic randje om de plak heen, zie je het?’
‘So what?,’ vraagt hij met gefronste wenkbrauwen.
‘Als je wat meer betaalt heb je kaas zonder zo’n randje Jansen, dat scheelt mij weer nodeloos wegsnoeien. Bovendien gaat mijn voorkeur uit naar Beemsterkaas. Om te beginnen zit daar geen randje om de plakken en bovendien grazen de koeien waarvan Beemster zijn kaas betrekt langer in de wei.’
Jansen houdtop met kauwen en staart mij aan..
‘Langer grazen ja,’ herhaal ik.’Die koeien van Beemster lopen ook in de winter in de wei.
Dan kan de melk in de uiers bevriezen en dat bevordert de smaak van de kaas.’
Jansen’s twee wenkbrauwen gaan omhoog. Zijn mond hangt tussen twee happen door open.
‘Dat wist je niet hè Jansen? Zo komt Beemster aan zijn authentieke recept. Van de melk, waar de vorst overheen is gegaan, wordt kaas gemaakt waarna die in het kaaspakhuis op eigen kracht mag rijpen.Ongestoord ontwikkelt de kaas van de Beemster zo zijn unieke smaak.’
Er valt een stukje brood van Jansen’s vork.
Na een lange stilte legt hij zijn mes en vork neer en kijkt mij lang aan.
Eindelijk zegt hij iets.’Ik nodigde je uit om je te polsen over een functie als Wethouder.
Zoals je weet winnen wij de verkiezingen glansrijk en zullen wij een nieuwe Wethouder moeten leveren.Mijn hele fractie is het er unaniem over eens dat jij een geschikte kandidaat bent.’
‘Zie je die witte puntjes in de kaas Jansen?,’ zeg ik. ‘Dat zijn rijpingskristallen.Wist jij dat?’
‘Hoor je wat ik zeg Kees?’
‘Ja Jansen, kun je mij de melk even aanreiken?’
‘Ik nodigde je dus uit om je te polsen maar bij nader inzien trek ik mijn aanbod in.’
‘O,’ antwoord ik. ‘Waarom, Jansen.’
‘Vanwege dat verregaande OUWEHOERVERHAAL OVER DIE KAAS!! DAAROM!!
En wil je me nu even de jam aanreiken, Kees?’