Verkouden

Ik voel het ’s avonds al aankomen, hoofdpijn en keelpijn, ik word verkouden.
En ja hoor, de volgende morgen word ik wakker met een verstopte neus. Ik voel me meteen zielig. Als ik zo eens in de paar jaar verkouden ben, haal ik meteen de schade van de andere jaren in. Ik voel me beroerd en lamlendig. Op goedbedoeld advies van mijn omgeving zet ik een doorgesneden ui naast m’n bed, dat zou helpen. Ik droom ’s nachts prompt van hutspot en zoute haring. Ik word wakker met zó’n droge keel ( want door mij neus ademen is onmogelijk), dat slikken de eerste minuten niet aan de orde is. Weer op goedbedoeld advies besluit ik te stomen. Al na één minuut heb ik het gevoel, dat ik stik en kruip met een kop als een boei onder de handdoek vandaan. Ik heb nu aan een zakdoek niet meer genoeg, een 2-persoons-laken biedt uitkomst. Een mix van cognac, een geklopt ei en bruine suiker zou ook wonderen doen. Ik word wakker met een kater en nog steeds een verstopte neus.
Kortom, niets helpt. ’s Middags belt mijn moeder. “Ben je verkouden meisje? Neem een warme douche en ga lekker naar buiten. Frisse lucht is altijd goed.” Ik lijn de honden aan en maak een lange wandeling en ja, ik voel me als ik thuiskom al een stuk beter.Was het vroeger, toen ik een klein meisje was, ook niet mijn moeder, die voor elk verdrietje een oplossing had? En zelfs nu, terwijl ik zelf moeder ben, heb ik de hulp en het verstandige advies van mijn eigen moeder soms nog nodig. Opgeknapt, stap ik op de bus om boodschappen te gaan doen. Ik besluit uitgebreid te koken. Hutspot met zoute haring.