Verzoeningsverzoek

Het druipt er vanaf. Niet alleen in Orlando, of de Verenigde Staten, maar in de hele wereld. Eén klein miezerig islamietje doodt tientallen mensen en verwondt er zoveel meer. De reden? Hij gruwelde van zoenende mannen. Die moesten dus dood, die zoenende mannen. En ook mensen die met een ander geslacht geboren zijn dan de sekse die zij nu hebben, getransformeerd tot wie zij altijd al waren.

Er gebeurt veel in de wereld, elke dag weer. Aanslagen, de angst ervoor, voorzorgsmaatregelen, het verwerken van trauma’s en het weer oppakken van levens. Alledaagse kost. Waarom mij dit nou zo bezighoudt, zo aangrijpt? En ik niet over Laura in Qatar schrijf, of over vrouwenbesnijdenis in diverse landen, anno 2016? Ik mijn pen niet licht om mijn frustratie te uiten over de eventuele afschaffing (het idee alleen al!) van de Dodenherdenking? Vraag het mij niet, want ik weet het niet.

Deze keer vraag ik mij af waarom het er niet mag zijn. Waarom dit vreselijke ventje niet wegkijkt als hij zoenende mannen ziet. Het schijnt wetenschappelijk te zijn bewezen dat de grootste afkeer voor homofilie, juist bij hen is die erg opgewonden raken van het zien van pornofilms waarin mannen elkaar pijpen en anale seks hebben. Als dit zo is, dan is het dus meer een afkeer van het eigen ik dan van de ander. Het ego wordt buitenproportioneel opgeblazen tot het groter is dan het zijn, en dan gaat er wat knallen. Dús moet het anders, moet het dood, dús wordt daarop actie ondernomen.

Ik wil ook heel veel dingen niet zien. Wellicht is zoenende mannen er eentje van? Ik zou het niet weten. Ik verkeer vaak in de homoscene maar zie nooit mannen zoenen. Ja, een kusje op de wang, om elkaar te begroeten, maar dat is niet wat verstaan kan worden onder ‘zoenende mannen’, toch? Dan wordt er toch gedoeld op mannen die elkaars huig met eigen tong publiekelijk proberen te raken? Zoiets? Ik zou moeten kotsen. Tenminste, als iemand mijn huig zou willen zoenen. Bij hetero’s heet het ‘tongzoenen’ en bij homo’s is het ‘vies’. Sorry, ik moet gewoon meewarig lachen om deze absurditeit.

Mensen eten vlees. Mensen willen niet zien welk traject eraan vooraf gaat voordat het vlees op je bord belandt. Toch? Bijvoorbeeld een kalf uit de koe trekken, het babydiertje in een hokje flikkeren en vetmesten, op transport, naar het slachthuis om het de strot door te snijden en dood te laten bloeden of een kogel door de kop te knallen, vervolgens uit elkaar te zagen en trekken en in stukjes te hakken, verpakking er omheen, stickertje erop met productnaam en houdbaarheidsdatum, en klaar.

Ik wil het niet zien, terwijl ik weet dat het bestaat en een aardig idee heb hoe dat gaat. Ik kijk gewoon weg. Of moet ik maar met een machinegeweer naar het slachthuis gaan om de slachters af te slachten? Nee. Want ik ben God niet. Ik ben maar grondpersoneel.