VN waarschuwt Irak!

‘Shalalalala is this the way to Amarillo…’, Toen ik dat nummer hoorde op de radio was het in ieder geval geen goede morgen voor mij. Ik strek mijn arm uit en kan nog net bij de wekkerradio, ik sla de radiofunctie uit en dut nog even 5 minuutjes door. Daar gaat de volgende wekker die bij mijn deur geplaatst staat: “damn, nu moet ik echt mijn nest uit!” Langzaam strompel ik uit mijn bed en net wanneer de wekker zijn irritatie-hoogtepunt bereikt weet ik ook deze zorgvuldig uit te schakelen. Nu ik toch uit mijn bed ben kleed ik me maar aan en loop naar de badkamer. Ik was mijn gezicht, poets mijn tanden en doe mijn haar dat toch nooit wil zitten.

Beneden aangekomen neem ik een kop koffie en wat boterhammetjes die ik heel tactisch de vorige avond al had gesmeerd. Ik sla de krant open en zie een foto van Albert West die een vliegtuig uitstapt. Een kop eronder vermeld ‘VN waarschuwt Irak!’

Heilig ervan overtuigt neem ik aan dat het over Albert Amarillo West gaat en omdat de VN hem nu ook haat begin ik het stuk te lezen. Het blijkt over totaal iets anders te gaan en ik skip gelijk door naar de volgende pagina’s. Ik bekijk wat koppen maar dat rotnummer blijft door mijn hoofd spoken.

Nog steeds lachend denk ik aan het grapje wat ik zelf had gemaakt over de VN en A. West begin ik toch maar het stukje te lezen. Mijn gedachte dwaalt af wanneer ik de klok zie. Wederom ben ik te laat. Snel haast ik me naar de auto en rijd naar mijn werk. Net op tijd kom ik kantoor binnen en het eerste wat mij gevraagd wordt is: “heb je het al gehoord dat Albert West is aangekomen in Afghanistan, hoe ging dat nummer ook alweer?”