Vogelaarwijk

Een enorme zwerm spreeuwen heeft de lindeboom aan het begin van de straat gekraakt.
Was het gisteren nog rustig op dat plekje en zaten er wat kauwtjes en duiven te wachten op de bevoorradingsauto van de bakker, vandaag is het een drukte van jewelste en vliegen de spreeuwen af en aan.
De vaste bewoners van deze stek zitten nu een boompje verder en bekijken de vreemdelingen met argusoogjes. “Wat denk je?” vraagt een kauwtje aan één van de duiven. ‘Blijven die straatjongens daar zitten deze winter?’
‘Dat is niet te hopen’, zegt de duif. ‘Afwachten wat er gebeurt als de bakker straks komt.
Als die noorderlingen door krijgen dat ze hier gemakkelijk aan voedsel kunnen komen trekken ze vast niet verder. Ze vergaderen er blijkbaar over want ze maken een hoop lawaai. Jammer genoeg kunnen we niet verstaan wat ze kwetteren. Weet je nog vorig jaar zaten ze hier ook een paar dagen en van het ene op het andere moment gingen ze op de vleugels en waren ze weg.’

‘Ik hoop maar dat ze dat weer doen’, zegt het kauwtje. Voor die jongens zijn ingeburgerd is het voorjaar en vertrekken ze weer naar het land van herkomst. Ondertussen hebben wij hier het nakijken en moeten het doen met wat die straatjongens achterlaten. Ik heb gehoord dat spreeuwen geen nette eters zijn. Ze rommelen maar wat aan.
Heb je gezien hoe ze af en toe gezamenlijk een rondje over de wijk vliegen, dat doen ze goed zo met z’n allen. Het is een mooi gezicht, maar daar is alles mee gezegd.
Van mij mogen ze een doorstart maken en afvliegen naar warmer oorden.’

We zijn enkele dagen verder en de rust is weergekeerd. Duiven en kauwtjes zitten weer op hun vertrouwde plek. Ze nemen de wijkbewoners op de korrel die onder hun boom doorlopen op weg naar de bakker.